Kompas

Wachtend bij de priklocatie in Goes maakte ik een praatje met boa’s. Wat al die boa’s daar toen deden was me een raadsel, want er waren weinig klanten en nog minder vaccins. Eén praatzame boa gaf zuchtend toe dat hij de hele dag buiten stond te niksen en toch ’s avonds moe thuis kwam. Hij vroeg zich vertwijfeld af wat hij dan die hele dag wel had gedaan. Ik troostte hem met de woorden: is dat eigenlijk niet zoals het hele leven?

Dezelfde twijfel bevangt je bij de politiek.

Waarom kent democratie verkiezingen? Om burgers te vragen naar hun oordeel over gevoerd beleid en over nieuw te voeren beleid. Het is de oervorm van burgerparticipatie. Een kans op correctie van wat eerder verkeerd ging. Ook een bekend lokaal thema.

Maar is dat wel realiteit?

De Raad voor Europa gispte ons over onze laksheid met regels omtrent integriteit. Het is een hardnekkig virus: wij gispen graag andere landen, maar van de fouten van anderen steken we weinig op. Dat is jammer, omdat het leven te kort is om al die fouten zelf te maken. Dus opnieuw bakken met geld voor potentiële stemmers, verlanglijsten van lobbyisten en gul gesponsorde partijprogramma’s. Als blijk van veranderingsdrift wordt nog driftiger gepolderd dan ooit. Grootmondige groepen van belanghebbenden zetten weer hun schoenen. Het parlement palavert en doet zelf wat het eerder krachtig afkeurde in de premier. De revolutie is uitgedoofd. Uit een ratjetoe van al die botsende te honoreren belangen moet kennelijk een regeerprogramma worden getrokken. Er is nood aan een coach voor uitwerking en coördinatie. Een externe projectleider dus eigenlijk. Ook een bekend lokaal thema. Het oude is weer normaal. Waartoe jarenlange ongebreidelde macht zonder tegenmacht leidt, zien we opnieuw helder in Limburg. Een superspread. Johan Remkes doet wat een integer bestuurder te doen staat. Rigoureus mest hij de Augiasstal uit.

Het conflict dat leidde tot de val van het kabinet moet kennelijk koelen zonder blazen.
Machtsbehoud gaat vóór noodzakelijk beleid. Dat geldt zowel voor het parlement als voor onze joviale premier. Met al zijn kwaliteiten toont hij zich meer een man van voorkeuren dan van uitgangspunten. Kees van Kooten liep in een sketch door de Kalverstraat en riep lachend iedere passant toe: ‘Alles Goed? Prettige dag verder!’ Op die fiets.
De malaise is kamerbreed. Het is alom miserie.
Icoon Sywert bestelde vorig jaar, toen hij zwoegde op zijn partijprogramma, een moreel kompas. Zonder normaal kompas had hij zijn weg al gevonden, als adept van de heren F. Jacobse en T. van Es. Zijn moreel kompas is tot op heden nog niet binnen, zijn megabestelling al wel, net als hijzelf. Follow the money!

Geen wind waait gunstig voor hem die niet weet welke haven hij zal aandoen (Montaigne). Probleem is dat te velen menen te weten welke haven zij moeten aandoen. Zij zien over het hoofd dat hun werkelijke levenstaak is zichzelf te rechtvaardigen.

Het Binnenhof moet dringend worden gerenoveerd. Nu ook nog de bestuurscultuur.