Column Cies Meinders

Golven 

ik wil naast je liggen zoals de golf naast de golf/ik wil een met je worden zoals de golf met de golf/ik wil je volgen zoals de golf de golf/ik wil in je reizen zoals de golf in de golf/ik wil je leiden zoals de golf de golf/ik wil in je verdwijnen zoals de golf in de golf/ik wil je omhelzen zoals de golf de golf/ik wil je zoals de golf blauw en heel grijzig// 

Ik heb nog nooit zulke mooie zinnen gelezen als in dit gedicht van ?Rodaan Al Galidi. De eenvoud! Zijn gedicht danst, de herhaling doet ‘t dansen. Het ultieme liefdesgedicht. De golf als zinnebeeld voor vergankelijkheid: dat is een vertrouwd beeld. Waar we ook zijn, daar is de golf. Buiten ons, in ons, op zee, in de woestijn, in het sneeuwlandschap en in ons gemoed. De golf is in het water geboren en gaat er ook dood. Ik ben de golf én ik ben het water. Ik wil een afzonderlijk bestaan als ik. Ik als aparte golf tussen de anderen. Tegelijkertijd ben ik ook bang voor mijn eigenaardigheid en hunker ik naar samenzijn. Ik hunker met de kracht van de Niagarawaterval, naar een ik-loos bestaan, naar vallen, naar overgave. Tegelijk ben ik daar ook weer bang voor. Zoals Bolsonaro die redevoeringen houdt die zijn opgebouwd uit vloeken en schunnigheden. Ook bang! Zoals Trump die met laster en verdachtmakingen tijdens persconferenties woest om zich heen slaat. Ook bang! Wereldleiders hongerend naar macht. Bang en begerig een akelige combinatie. Machthebbers die de weg inslaan van geweld, uitsluiting, racisme ze bezorgen me paniekaanvallen.?Met Merkel en Macron ben ik blij. Ze kiezen voor samenwerking in een groter verband. Hun vertrouwen in de democratie, in de Europese unie stelt me gerust. Zij zijn niet bang voor verandering. Zij hoeven niet perfect te zijn. Ik voel me thuis bij mensen die fouten mogen maken, die geduld hebben met zichzelf. Trump en Bolsonaro zijn niet mijn vijand, hun ángst is mijn vijand. Ook ík verlies uit angst mijn geduld, ‘t is dezelfde angst, hun angst, mijn angst. Ik zie, ik zie wat jij niet ziet... ik ben de dictator die lijdt onder de vergankelijkheid, die net als Trump haar fouten niet kan toegeven. Ik probeer uit alle macht alles in de hand te houden. Dronken van angst ben ik te licht in ‘t hoofd en lukt het me niet te zakken. Ik wil water zijn, stromend zijn, voortdurend in verandering zijn. Water neem me in je op, verbind me met de anderen. We zijn allemaal je kinderen en willen ons in je verenigen. Water, eens komt ook je meest desastreuze golf tot rust.