Vertrouwen

Gemeenten die zichzelf een vergunning verlenen, het blijft een opmerkelijk fenomeen, maar het is wel gebaseerd op de wet. Ergens associeer ik het met de vlees keurende slager en het enthousiaste team van WC- eend. Openbaar bestuur veronderstelt vertrouwen en daarom kunnen we er mee leven.

Toevallig kwam me een rapport uit 2013 onder ogen van de Nationale Ombudsman Alex Brenninkmeijer. Die moest toen oordelen over een situatie, waarin een gemeente zichzelf een vergunning had verleend. Ook bestuurders elders kunnen zich spiegelen aan zijn beschouwing.

Lees even mee:

‘Het vereiste van goede informatievoorziening houdt in dat de overheid ervoor zorgt dat de burger de juiste informatie krijgt en dat deze informatie klopt, volledig en duidelijk is. […]
De Nationale ombudsman vindt het van belang dat de overheid bij de uitvoering van taken op een behoorlijke manier omgaat met burgers en hun belangen. Hoewel de burger voor veel zaken afhankelijk is van de medewerking van of besluitvorming door de overheid, gaan overheid en burger op een gelijkwaardige wijze met elkaar om. Dat kan door de burger zoveel mogelijk bij de besluitvorming te betrekken, door volledige informatie te verstrekken en door te handelen op basis van vertrouwen. Juist wanneer de gemeente een vergunning verleent aan zichzelf, dient de gemeente bijzonder zorgvuldig om te gaan met de belangen van burgers, gezien de consequenties die een vergunning met zich mee kan brengen voor belanghebbenden.’

Leg de visie van de Nationale Ombudsman nu eens naast de als communicatie bedoelde Nieuwsbrief Kademuren Oude Haven van de gemeente d.d. 11 april 2024. Zoek maar even op de website www.oudehavenzierikzee.nl en klik dan ook door naar het gesprekverslag d.d. 21 maart 2024. Neem kennis van de curieuze visie van de gemeente. Dat verslag spitste zich vooral toe op het euvele beroep van een individueel lid van de bewonerscommissie tegen een besluit van het college, een beroep dat iedere burger toekomt. Het ging in casu om de omgevingsvergunning van 8 oktober 2020, die de gemeente aan zichzelf had verleend en op 24 juli 2023 had gewijzigd. De Raad van State oordeelde daarover op 24 januari 2024. De Raad van State constateerde dat de vergunning de aard en de omvang van de restauratie niet duidelijk weergeeft en vernietigde daarom het besluit, met een opdracht aan het college om een nieuw besluit te nemen. Dat gebeurde op 19 februari 2024. De vraag is nu of en in hoeverre het college daarmee wel duidelijkheid omtrent aard en omvang van de restauratie heeft geboden.
Dat is uit het oogpunt van rechtszekerheid en risico’s van de restauratie volgens de Raad van State van groot belang. Daarover denkt de gemeente anders.

Lees in dat gesprekverslag hoe onze eigen gemeente denkt over burgers, die een rechtsmiddel aangrijpen tegen onduidelijke besluiten. En hoe ze denkt over betrokken burgers, die daarover in overleg willen.

De rechtstaat hoort niet in de koelkast of vriezer, maar schraagt de samenleving.

Wim Klaassen