Markant

De wereld staat in brand en dan moet je een column schrijven. Als je al het leed dagelijks op de televisie aan je voorbij ziet trekken, en je zelf moet gaan verzinnen wat ons hier lokaal bezig houdt. Dat je ook aan het verzinnen bent of je ook geen reden kan vinden om ook een claim van 90 miljoen bij de gemeente neer kan leggen voor wat voor geleden schade dan ook. Je dagelijks op alle wegen en kruispunten geconfronteerd wordt met pakkende teksten op de borden als: “voor een eiland met toekomst”, samen verder” en dat iedereen vrij moet kunnen zijn en dat niemand af mag vallen. Dat zijn de leuzen waarmee Schouwen-Duivelanders de lokale politiek moeten worden ingetrokken.

Ik wou eigenlijk schrijven over die markante personen van vroeger, die je op de dorpen en steden tegenkwam. Je weet wel, van die ouwe knarren die iedereen kende en die zo bijzonder op je over kwamen. Neem Piet “Sloot” hier in Zierikzee,”meisse, meisse, oe kun je zo groeie zonder wortels”. Of Hein “Beef”, op Kerkwerve, die altijd op zijn ouwe trekkertje over het dorp reed en de jeugd achter zich aan liet fietsen. Als het kon hield hij iedereen voor de gek. Ze zijn er blijkbaar niet meer, de koster van de kerk met zijn witte klompjes, of de oude havenmeester met zijn schipperspetje. De oude boeren met hun rode zakdoek op het hoofd of de alpinopet. Ze brachten iets ongedwongens mee in hun doen en laten en deden toch stiekem hun eigen ding en daarmee kwamen ze er ook. Tevens toverden ze een lach op ieders gezicht.

Hoe anders gaat het nu, we vergeten vaak waar het allemaal daadwerkelijk om gaat en verliezen ons in hard werken en maar doorgaan. Kijken verstoord op als we aangesproken worden op ons gedrag en mopperen wat terug. Maar o, wat zou de wereld er anders uit zien als we ons toch eens wat van de lossere kant laten zien en het markante, wat ieder van ons in zich heeft toch eens wat meer de vrije loop te laten gaan. Ik denk erover om een rode zakdoek op mijn hoofd te gaan doen, want meisse, meisse mag je niet meer roepen tegenwoordig.

Maar het leuke blijft kort deze keer, we hebben na corona weer een andere donkere bladzijde die we moeten doorstaan. Al het andere lijkt bijna onbelangrijk te worden als je mensen nodeloos ziet sterven en creperen. Het is te hopen dat het allemaal snel ten goede veranderd en dat we inderdaad weer samen verder kunnen op een eiland met toekomst waar iedereen vrij is en waar niemand af valt. Klinkt allemaal filosofisch maar ik denk dat we het er allemaal mee eens kunnen zijn.

Steef van der Wekken