Vrije Stemmen

Dikke toren

Ik zie het wel voor me hoor. Een drankje drinken in de Dikke Toren. Een high tea na het bestijgen van 283 treden.

Dus dat er gekeken wordt hoe een monument als de Dikke Toren weer tot leven gekust kan worden, spreekt me wel aan.

Maar dat er nu al twee jaar aangemodderd wordt met dit icoon van de stad, kan ik niet begrijpen. Dagelijks kom ik er langs en altijd staan er mensen beteuterd aan de deur te sjorren. Tevergeefs. Want er zijn heel wat partijen bezig met de toekomst van de toren, maar dat lijkt een Poolse landdag te worden.

Hier lag ook een mooie taak voor InZzee, de ondernemersclub van de stad. Maar die heeft de handschoen in de ring gegooid. Nu laten we de toeristen twee jaar aan hun lot over. Want de toren was dé plek om toeristen van bruikbare informatie te voorzien. Zeker na het abrupte sluiten van het VVV-kantoor aan de Nieuwe Haven.

Dus had het Stadhuismuseum er nog wel een tijdje in gemogen van me. Dat een bezoeker met een museumjaarkaart gemakshalve wordt meegeteld voor het Stadhuismuseum maakt mij niet uit.

In september gaan de partijen weer rond de tafel. Hopelijk worden er dan knopen doorgehakt. Want 11 september stralen we weer trots tijdens de landelijke monumentenstad. Maar een stad die een toren, waarvan de bouw in 1545 begon, niet kan laten zien, past enige bescheidenheid.

De gemeente vraagt de burgers hun monumenten open te stellen, maar krijgt het met de Dikke Toren niet voor elkaar. Stichting Monumentenbeheer is eigenaar, maar heeft lokale partijen nodig om er beweging in te krijgen.

Aad van der Wouden