MZC'11 ontbeert simpelweg kwaliteit

Kwaliteit. Of beter gezegd: een gebrek aan. Het werd maar weer eens aangetoond in de zevende wedstrijd van het seizoen 2016/2017 waarin Nieuw-Lekkerland zaterdag met 2-4 op sportpark Den Hogen Blok won.

(Het gebrek aan) kwaliteit is het meest toepasselijk op de huidige prestatiecurve van MZC’11 dat het tot nu toe bijzonder lastig heeft als debutant in de eerste klasse C. De kwaliteit om af te ronden in zeer kansrijke positie, de kwaliteit om weg te werken als het moet en de kwaliteit om te strijden als het voetballend niet naar wens gaat. De Zierikzeese ploeg heeft het allemaal op dit moment net niet. En net niet resulteert vooralsnog in een troosteloze laatste plaats met doelcijfers om van te bibberen: 5 voor en 23 tegen na zeven partijen. Wesley Goud, rond de zeventigste minuut, gewisseld voor Rob Schalkoort, beaamde dat MZC’11 kwaliteit(en) ontbeert. ,,Buiten het feit dat je voetballend denkt mee te kunnen, moet er nog wel wat anders op de mat komen.” En, stelde hij, al gedouched voor het laatste fluitsignaal, eveneens terecht: ,,Ik denk dat we niet overklast zijn. Wederom niet”. Het klinkt, gezien de alleen maar negatieve prestaties, raar. Maar het is wel waar. Neem de eerste helft waarin de thuisploeg het aanvankelijk lastig had, weer op achterstand kwam maar zich daarna goed terug in de wedstrijd voetbalde. Dan helpt het wel als een kans, die Ingmar Quist kreeg, gemaakt wordt. ,,Ik meen dat we na de 0-1 de bovenliggende ploeg waren”, zei Goud. ,,We doen onszelf tekort door de gelijkmaker niet te maken en misschien wel voor rust op voorsprong te komen. Dat is wel triest.” In zulke situaties komt ook het mentale aspect om de hoek kijken. ,,Wat speelt er in onze hoofdjes? Het is zo lastig. Je weet dat je het kan en er tegen aan hikt, maar iedere keer krijg je het deksel op de neus. Tot hoever gaat dat vertrouwen nog? Wat doet dit met het teamproces? Dat moeten we aankijken, zorgen dat we geen negatieve energie in de ploeg gooien en niet op elkaar gaan afgeven.” Na een aardig begin van MZC’11, met behoorlijke aanvallen en druk vooruit, in de tweede helft liep het weer (helemaal) mis. Jesse van der Linden veroorzaakte een strafschop, de zoveelste die MZC’11 in zeven potjes tegen kreeg. Ook dit is een kenmerk van (een gebrek aan) kwaliteit. Er moet te vaak aan de noodrem worden getrokken om verdedigend overeind te blijven. Je kunt en mag ook stellen dat de defensie in zijn algemeenheid nog te jong is om aanvallers uit de eerste klasse het leven echt zuur te maken. De strafschop werd benut en het geloof in een goed resultaat slonk zienderogen. Toen waren er nog een kleine veertig minuten te gaan. Met het inruilen van Jeroen de Wild voor Dennis Dekker stond er zo’n tien minuten lang geen enkele voor het nieuwe seizoen aangetrokken nieuwe speler in het elftal van MZC’11. Mag en kun je dan voorlopig concluderen dat de nieuwkomers evenmin genoeg kwaliteiten hebben? Ze zorgen vooralsnog slechts voor kwantiteit. Eén van de nieuwkomers, Rob Schalkoort, zorgde als invaller voor wel voor de 1-4 en Ingmar Quist maakte zes minuten voor tijd 2-4. MZC’11 bleef aandringen, maar Nieuw-Lekkerland liet zich niet gek maken. Goud: ,,Dit gewoon drama. Weer met lege handen. Ik zeg toch niet zoveel als je hier een punt of misschien wel drie moet pakken?” De moedeloosheid en teleurstelling dropen van Gouds’ vraag af. Maar ja, nul uit zeven. Dat is even lastig antwoorden.