'Negentig minuten bij Martijn in z'n broekzak gezeten'

Generatiegenoten, liefhebbers, voetbaldieren. Zo kun je Peter Willemse (Bruse Boys) en Martijn Neele (SKNWK) zonder twijfel omschrijven. De twee voetballers hebben meer gemeen: ze hebben op zaterdag 2 mei hun laatste, officiële wedstrijd gespeeld. Officieus wordt het morgen op de finaledag van de WereldRegio Cup. Neele: ,,Toen wij hem wonnen, was dat echt prestige. Nu is dat niet meer en dat kan ik niet begrijpen”. Neele en Willemse (foto) zijn keurig op het afgesproken tijdstip gearriveerd. Op de afgesproken locatie, motel Goes, waren ze nog nooit eerder geweest, maar ze voelen zich onmiddellijk op hun gemak. Het wemelt er namelijk van de andere voetballers. Kennelijk is motel Goes een ‘onzichtbare’ locatie voor de Zeeuwse voetbalwereld. Ze ontwaren Cees Houtepen, na de zomer trainer van Kloetinge, samen met de Zierikzeese doelman van die club, Jaco van der Schee. Wat later meent Willemse een speler van Zaamslag naar buiten zien te lopen. En tegen het einde van het onderhoud denkt hij van achteren SSV’65-speler Ronnie Hillebrand te herkennen. ,,Hier ga ik vaker zitten”, lacht Willemse hardop. Neele en Willemse zaten niet in motel Goes om spelers te spotten - al vonden ze dat wel erg leuk - maar voor een onderhoud over hun voetbalcarrières. Het ontpopte zich als een zeer aangename bijeenkomst met lachwekkende voorvallen, trieste gebeurtenissen, mooie anekdotes en afscheidsverhalen. Neele en Willemse konden het prima met elkaar vinden en die goede band ontaardde soms in gesprekken die helemaal nergens over gingen. Je voelde gewoon dat de twee het naar hun zin hadden: twee voetballers onder elkaar die over ‘het spelletje’ ouwehoeren. Dat er toevallig een verslaggever was aangeschoven, deerde ze niet. Eenmaal in zeven kwartier tijd liet Willemse weten dat hij ‘iets’ liever niet in de krant wilde terugzien. ,,Dat hoeft er niet in, hoor.” Dat heb je dan te respecteren. Respectloos was het gedrag van de voetballers van Dosko. Neele weet er – helaas – over mee te praten. In een competitiewedstrijd met SKNWK in Bergen op Zoom leek alles wel geoorloofd. Rode kaarten, roggelen, kopstoten, het intimideren van de scheidsrechter. ,,Wat ik daar allemaal gezien heb... Die mannen van Dosko zijn de kleedkamer binnengevallen en er zijn een paar rake klappen gevallen. Binnen no-time stonden er drie, vier politie-auto’s op het veld. Onder begeleiding zijn we toen afgevoerd. De hele zondag zijn we met z’n allen op het bureau in Bergen op Zoom geweest om aangifte te doen. Toen heb ik me wel afgevraagd: ‘vind ik het dit waard’. Een tijdje later moesten we naar Vrederust en dat is vlakbij bij Dosko. Daar gingen we niet prettig naar toe.” Willemse kan zijn oren nog steeds niet geloven. Het vond ergens aan het begin van deze eeuw plaats, maar woorden schieten nog steeds tekort. ,,Dat is toch niet normaal. Echt triest. Ongelooflijk. Toen ik het voor de eerste keer hoorde, dacht ik dat een geintje was. Je kunt je toch niet voorstellen wat daar is gebeurd. Hoe lager je voetbalt, hoe groter de kans is dat het voorkomt. In de tweede klasse heb je dat veel minder. Oké, je hebt wel eens een opstootje of wat schermutselingen. In de vierde klasse kunnen ze het echt niet. Niet eens uit kwade wil maar het is gewoon onkunde. Dan loopt het uit de hand en dan slaan ze door.” Voor Willemse was het niveau van de vierde klasse – Bruse Boys speelde er in het seizoen 2004/2005 – eenmaal en nooit weer. Willemse heeft toen gezegd: ,,Als we dit jaar geen kampioen worden, dan stop ik er mee”. De ruime dertiger moest in dat seizoen meerdere malen constateren dat het niveau bedroevend was. ,,Dat geldt voor het voetballend en tactisch vermogen van spelers en trainers.” En ook alles leek te kunnen. Een keer kwam Vrederust met precies elf spelers naar Bruinisse toe. ‘Er zijn er paar op vakantie naar Aqua Delta. Die komen misschien wel even kijken maar doen niet mee’, werd Bruse Boys verteld. Willemse schatert het aantal jaren later nog uit. En nog meer over Vrederust gesproken. Willemse: ,,Je komt ook op accommodaties hè. Bij Vrederust hebben we het eerst halfuur staan lachen. De kippen stond bij ons op het veld. Ja, echt waar.” Neele en Willemse kennen elkaar vanuit de jeugd toen ze als jonge voetballers bij SKNWK en Bruse Boys tegen elkaar speelden. Omdat Cees Willemse, de oom van Peter, jeugdtrainer op sportpark Het Springer was, hadden Neele en Willemse wel ‘iets’ met elkaar. Willemse: ,,Bru en Nieuwerkerk liggen elkaar wel.” Tijdens hun loopbaan als speler van het eerste elftal zijn ze elkaar viermaal tegengekomen. Tweemaal in de derde klasse, waarvan beide voetballers zich weinig meer herinneren. De twee duels in de tweede klasse uit het seizoen 1997/1998 staan ze nog helder voor de geest. In Nieuwerkerk werd het 3-3 nadat Wilco de Valk met een schwalbe een penalty veroorzaakte, die vervolgens werd benut. Het duel bij Bruse Boys behoort zeker tot een eilandelijke klassieker. ,,Een legendarische wedstrijd”, roept Neele. Lange tijd had SKNWK zicht op de overwinning. Willemse: ,,Ik heb negentig minuten bij Martijn in z’n broekzak gezeten”. Echter het tij keerde. Christiaan Willemse, de broer van Peter, maakte in de slotfase 2-2 en Willemse zelf was verantwoordelijk voor de 3-2. Nou ja, verantwoordelijk. Willemse weet nog precies hoe het ging: ,,Jaap van den Berge schoot op de goal en die bal werd geblokt. Daarna schoot Oby Kikstra de bal zo tegen mijn been aan en hij ging er in. Het was één van de spectaculairste overwinningen uit mijn carrière.” Was 1997/1998 wel één van de betere seizoenen voor Neele. Over zijn laatste, 2009/2010, is de verdediger veel minder te spreken. ,,Jammer van de vele blessures die ik heb gehad. Dat is wel een smet eigenlijk. Terwijl ik nooit blessures heb gehad, afgezien van de ziekte Pfeiffer. Ik haalde altijd wel zo’n twintig duels, maar nu heb ik het aan mijn lies gehad en heb ik twee keer een hamstringblessure gehad. Dat is tegenwoordig helemaal een trend. Daarom deed ik een warming up al langer dan normaal.” Niettemin speelde Neele vijftien wedstrijden in de derde klasse. ,,Dat is ons niveau. Van de clubs die boven ons staan, hebben we bijna geen punten gepakt. Wij staan echt waar we horen te staan.” Dat geldt wat anders voor het Bruse Boys van Willemse. ,,Qua resultaat is het wel teleurstellend. We waren titelkandidaat, al was dat misschien niet helemaal reëel. Als je zes keer op rij verliest, doe je iets niet goed. En later gaven we het weer weg tegen Seolto. Het was geen onderschatting. Maar we komen 1-0 achter en het was over. We hadden het wel iets beter kunnen doen. We hebben maar een paar punten minder dan vorig seizoen en het scheelt meteen een periodetitel.” Hoewel het laatste voetbaljaar er voor beiden niet bovenuit steekt, was hun laatste officiële competitiewedstrijd wel zeer de moeite waard. Neele mocht als invaller bij een 2-2-stand tegen Wolfaartsdijk aanleggen voor een strafschop. ,,Ik was heel erg gefocust. Ik heb die bal erin gerost . Ik heb de keeper niet eens gezien maar hij ging wel naar de goede hoek.” Bruse Boys kreeg tegen Dinteloord ook een strafschop. ‘Peter, Peter’, riepen mensen aan de kant naar Willemse. ,,Ik neem nooit strafschoppen, dus nu ook niet. Later in de wedstrijd kreeg ik een publiekswissel. Dat was echt super. En op mijn plekje in de kleedkamer hingen foto’s, slingers en een sjaaltje. Er was echt wel aandacht aan mijn afscheid besteed.” Voor Neele staat vandaag (vrijdag) een heuse afscheidswedstrijd gepland. En voor Willemse niet dan? Hij kijkt vragend voor zich uit. ,,Bij ons is dat een beetje traditie geworden”, vertelt Neele. ,,Ik ben daar zelf ook een beetje de aanstichter van geweest met Mark den Haan en Leon Quik. Willemse komt wel naar het afscheid van Neele, als tegenstander met het oud-Schouwse elftal. Dan zal toch niet alleen Neele in het zonnetje worden gezet.....?