De Badmeesters niet gelukkig met nieuwe regels zwembaden

Directeur Den Baars: ,,Ik hoopte juist op minder gedoe.

In november 2004 schreef hij zijn eerste brief aan de gemeente Schouwen-Duiveland. Willem den Baars, directeur van de Badmeesters in Burgh-Haamstede. Den Baars verkoopt al zo’n twintig jaar zwembaden op en buiten Schouwen-Duiveland. Den Baars vroeg de gemeente de regels voor het plaatsen van niet overdekte zwembaden te versoepelen. Het antwoord van de gemeente, nu bijna drie jaar later, bevalt hem niet. De regels zijn in Baars’ beleving juist aangescherpt en dat belemmert hem in zijn handel.

De Badmeesters is gevestigd aan de Roterij in Burgh-Haamstede. Een grote kunststof kuip op het dak van de onderneming laat niet te wensen over. De onderneming verkoopt zwembaden in alle soorten en maten. Dat wil zeggen, in alle soorten en maten boven het aanbod dat sinds enige jaren volop aangeboden wordt in de detailhandelzaken. En juist daar zit wat Den Baars betreft het probleem.

,,Je ziet ze tegenwoordig overal, winkels waar losse zwembaden aangeboden worden in steeds grotere maten. De consument koopt ze en zet ze in de tuin.” Niemand komt op het idee om de gemeente te vragen of de baden wellicht vergunningsplichtig zijn. ,,Bij ons gaat iedere aanvraag voor ene zwembad vergezeld van een aanvraag voor een vergunning. En voor de grote baden begrijp ik dat heel goed. We verkopen baden van vele tienduizenden euro’s en dat zijn inderdaad hele bouwwerken.”

De gemeente maakt in de nieuwe door burgemeester en wethouders overgenomen spelregels onderscheid tussen overdekte zwembaden en openluchtbaden. De eerste categorie komt sowieso voor een bouwvergunning in aanmerking. Voor de tweede categorie had Den Baars graag gezien, dat ze vergunningsvrij zouden zijn. ,,Of dat het duidelijk zou zijn binnen welke spelregels we de baden wel of niet zonder vergunning mogen leveren.”

Want ondanks de prijzen van de baden (ze beginnen bij zo’n 2500 euro) betreft het volgens Den Baars hier toch vaak een impulsaankoop. Het wordt mooi weer en de mensen willen een zwembad in de tuin. Als daar vervolgens een lange procedure achterop komt, dan haken de mensen nogal eens af, tot teleurstelling van Den Baars natuurlijk. Maar de gemeente dient niet Den Baars’ belang, maar dat van de open ruimte. De gemeente signaleert dat het plaatsen van zwembaden toeneemt en ziet hierin een duurzame ontwikkeling. Een ontwikkeling die gereguleerd moet worden.

Maar los van de regels voelt Den Baars zich belemmerd in de werkwijze van de gemeente Schouwen-Duiveland. ,,Wat de procedures betreft zou ik liever in Goedereede of op Noord-Beveland wonen. Daar loop je zo binnen, tweede verdieping, derde deur rechts en je regelt de vergunning. Hier op Schouwen-Duiveland ben je zo een paar maanden verder.”

Maar de samenleving heeft daarentegen wel belang bij het beteugelen van de zwembaden. Den Baars kan zich daar ook wel in vinden. ,,Logisch dat het geregeld wordt in bestemmingsplannen. Teveel zwembaden kunnen overlast veroorzaken. Maar een half jaar wachten op een vergunning duurt me wat te lang.”

En daarbij komt dus de ergernis van hem, dat de detailhandel niets met de vergunningen heeft. Alleen zwembaden kleiner dan twee vierkante meter, die niet langer dan 31 dagen op dezelfde plaats staan, zijn vergunningsvrij. Veel baden, die door de consumenten gekocht worden in de reguliere winkels, zijn groter én blijven vaak langer staan. Volgens Den Baars komen deze kopers vaak toch bij hem binnen, omdat de baden of iets mankeren of dat de nieuwe eigenaar vragen heeft over de waterkwaliteit bijvoorbeeld. ,,Ach je hoopt, dat deze mensen de smaak te pakken hebben en alsnog binnenkomen voor een wat betere kwaliteit.”

Den Baars heeft allerlei soorten klanten, te verdelen in twee categorieën: de mensen van kijk mij eens een bad hebben en de mensen, die er niet mee willen opvallen. De categorie, die voor de echt dure – vaak overdekte – baden gaan, kennen de klappen van de zweep en hebben niet zoveel moeite met de gemeentelijke procedures. Wel de mensen, die iets impulsiever tot een zwembad besluiten.

,,Ik ben in 2004 begonnen met schrijven en heb er ook over gesproken in het gemeentehuis. Het resultaat, dat er nu ligt verbaast me. Er zijn juist regels bijgekomen en straks moet ik binnen ieder bestemmingsplan de plaatsing van een bad aanvragen. Ik heb liever regels, waarmee ik direct uit de voeten kan. Dit is niet de deregulering, waarop ik gehoopt had.”