Afbeelding

Schemerig

Column

Ik ben één van die mensen die het nodig vindt om ’s avonds naar buiten te stappen om nog even snel wat aan de verslaving van het roken te werken.

Met het hoofd achterover sterren tellend en de bekende patronen weer te benoemen. Vol bewondering kijkend naar een stel vleermuizen die heel driftig heen en weer laveren tussen de oude geveltjes van Zierikzee. Ook in de polder waar ik lang gewoond heb mocht ik graag naar ze kijken, deze wonderlijke wezentjes met hun prima fungerende sonarsysteem welke voor zeer scherpe bochtjes in het luchtruim zorgen. Hun schemerige wereld heeft niks kwaads in de zin, als alleen het afvangen van kleine vliegjes en mugjes.
Al observerend kom je wel eens dingen tegen die je eigenlijk niet wil zien maar waarvan je ergens toch wel weet dat het gebeurt. Zo verplaatst zich bij ons in de stad zogenaamd onopgemerkt een auto met wat jongvolwassenen die af en toe ergens snel stoppen bij een woning of een andere auto om met snelle handbewegingen het één en ander uit te wisselen. De ontvanger achterlatend zodat deze ook weer snel een poging kan gaan doen om in zijn of haar schemerwereld terecht te kunnen komen. De vraag die bij mij opkomt is dan altijd: Als ik het zie…. waarom dan niet de personen die het kunnen handhaven? Ook dat is voor mij schemergebied.
Naast de schemering van de avond raakt ook het vroege ochtendgloren mij recht in het hart. Pasgeleden kon ik het bed weer eens niet houden (slapen is sowieso in mijn ogen een verspilling van tijd) en was al om half zes de auto aan het schoonmaken omdat me vaak gevraagd wordt dat te doen maar er eenvoudigweg geen tijd voor gevonden wordt door mijn werkende passie. Hoe mooi is het die ontwakende wereld en het frisse voorjaarsgroen met spinnenraggetjes over de landerijen. De schemering van de ochtend die heel voorzichtig toelaat dat vele dieren hun gezicht net wat beter laten zien dan in het verloop van de dag. Zo staan er al een maand of zes een vijftal reeën naar me te kijken als ik ’s morgens aan kom rijden bij mijn loods en je ziet ze grinniken want ze weten donders goed dat waar ze verblijven een compleet veilig gebied is, verstoken van jagers en ander onheil. Daar kan ik dan ook weer van genieten.
As dû èvund valt in as dû zonnuh komt, veer mien arte op. Rust straelt uut ut land. Aollemaele komme zuh wi kieke die dû dag ontwieke. Zoekuh un mael in laete dû dag verstrieke. Schemer noeme mun die rust op twi plekken wè dû nacht dû dag kust.
Âit ma wil zie….

Meer nieuws