Deskundig

Er waren schrijvers waarvan ik in mijn jonge jaren alle boeken verslond. Een daarvan was Godfried Bomans, die heel humoristisch schreef. 

Zijn Erik of Het Klein Insectenboek heb ik enkele malen gelezen evenals zijn sprookjes. Maar ik haal hem nu aan om een van zijn uitspraken: Een specialist is iemand die steeds meer weet van steeds minder tot hij tenslotte alles weet van niets. Specialisten worden als zeer deskundig beschouwd en worden dus nogal eens in een of ander radio- of televisieprogramma erbij gehaald om hun oordeel te geven. Want ze zijn uitermate deskundig. Bij de Olympische winterspelen in Peking, waar ik zeer chauvinistisch onze Nederlandse sporters volgde, hoorde ik zodoende vaak Erben Wennemars praten. Een grote in de schaatswereld, want hij kan heel wat gouden medailles laten zien, die hij terecht heeft verdiend. Dus zeer deskundig en zo verslaat hij ook de wedstrijden. Zo hoorde ik hem over Thomas Krol zeggen: hij durft die bocht niet goed in te gaan, veel te gespannen. En over Dai Dai Ntab: hij zit nu al te hoog. Niet echt een enthousiast verhaal dus. Maar Krol won goud en Ntab won zilver. Met de inval van Rusland in Oekraïne kwam er dagelijks een stoet deskundigen bij al die (veel te veel) praatprogramma’s. Ze waren voor de inval unaniem van mening dat Poetin die stap nooit zou wagen. Helaas kregen ze allemaal ongelijk. En na de inval kwamen er meerdere generaals vertellen hoe de oorlog zou verlopen. En ze zaten er regelmatig naast, want ook zij konden niet in het hoofd van Poetin kijken. Als generaal ben je nog niet een psycholoog of psychiater. Soms moet je een vraagteken bij al die deskundigen zetten. Dat hebben Koot en Bie ook gedaan in hun prachtige satire over deskundige Dr. Clavan. Zelf ben ik ook een deskundige. Ik kijk naar de voetbalwedstrijden anders dan naar het schaatsen. Ik kan geen meter op ijs vooruit komen, maar ik kijk daar graag naar omdat ik het een bijna elegante sport vind. Zo sierlijk als die schaatsers door de bochten glijden! Naar voetbal kijk ik anders. Want ik ben net als negen miljoen andere Nederlanders daar zeer deskundig in. Ik zit dan ook regelmatig onder het kijken aanwijzingen te geven. “Geef die bal nou toch af, zie je niet dat er daar een vrij staat? Nee, egoïstisch natuurlijk, zelf dat doelpunt willen maken!” Dat roep ik allemaal terwijl mijn lieve vrouw intussen gewoon door blijft lezen. En terwijl ik zelf in mijn hele leven maar twee keer heb gevoetbald. Een keer in een wedstrijd tussen ambtenaren van Renesse en die van Burgh en Haamstede, waarbij burgemeester Van Citters uit Burgh al na een kwartier moest uitvallen omdat er zo fanatiek gestreden werd. Ook een keer in een gekostumeerde “wedstrijd”. Ja mensen, deskundigen moet je niet altijd serieus nemen.

Henk Blom