Bijvangst

Ciska Dresselhuys, ooit hoofdredacteur van het (vrouwen)blad Opzij, interviewde jarenlang mannen - met een zekere positie - over hun houding ten opzichte van vrouwen. Ze legde hen naast de ‘feministische meetlat’. 

Die mannen lieten zich dan van hun beste ‘vrouwelijke kant’ zien. Dat viel desondanks vaak tegen, als ik vrouwen in mijn toenmalige omgeving mocht geloven. Ik vond het zelf aardige interviews, al was ik niet zo blij met het gesprek dat Ciska had met de minister, wiens woord ik voerde: Alexander Pechtold.

Hoe dan ook, goed idee zo’n meetlat. Misschien nog een beter idee om politici langs de ‘democratische meetlat’ te leggen. We zullen dan wel al snel merken dat de meeste politici zichzelf vooral afmeten aan wat hun politieke partij als maatstaf hanteert. En dat is vaak het voortbestaan van de partij, liefst nog de groei van de partij. Algemeen belang, het belang van de staat, het publieke belang zijn niet zelden de sluitpost van redeneringen in verkiezingsprogramma’s. 

De Volkspartij voor Vrijheid en Democratie bijvoorbeeld pleit toch vooral voor vrijheid van het eigen politiek handelen en de ‘democratische’ vorm die haar het beste uitkomt. De ‘Partij’ voor de Vrijheid, met één lid, meent dat vrijheid alleen voor niet-moslims geldt en leeft bij de gratie van beledigen/obstructie. Geerts wil is wet. Mee-regeren ontloopt hij graag, zou maar stemmen kosten. 

Het hemd is bij de meeste partijen ook veel nader dan de rok, wat betekent dat mensen uit eigen kring de belangrijkste reden van bestaan zijn.

Nou noem ik twee bestaande partijen, maar ik geloof niet dat andere/nieuwe partijen uiteindelijk ook maar één haar beter zijn. Want ook het partijpolitieke vlees is zwak. Nee, dat hoeven we niet te gaan meten.

Jan Greijn