Herschrijven.

Het is me nog niet gebeurd, maar deze keer was het zo ver. Vanuit de columncontrolecommissie hier in huis kreeg ik de opdracht om toch nog maar eens goed naar mijn vers geproduceerde stukje te kijken. Het was niet al te positief en daar kan ik ze alleen maar gelijk in geven. Al het leed wat in de afgelopen weken op de journaals voorbijgekomen was had ik als basis neergelegd en vroeg me hardop af waarom het in de wereld zo gaat en waarom wij het zo goed hebben. Dat is natuurlijk niet van vandaag voor het eerst, maar het is wel heftig, oorlog en aardbevingen. Er van uit gaande dat we vanaf ons veilige eilandje ons best doen om onze medemensen te helpen moet ik hier ook eigenlijk niet te lang bij stil blijven staan. Elke dag als we opstaan kunnen we- en moeten we ook- weer opnieuw beginnen om er het beste van te maken, voor ons en onze medemens voor zo ver het in ons vermogen ligt. 

Daarbij schrijf ik graag over Schouwen-Duiveland dus laat ik het daarbij houden, ook al zie ik de problemen hier als “klein leed”. Zo kun je hier op de voorpagina van de krant komen als er een paar parkeervergunningen te weinig zijn uitgereikt. Of als je kippen bijna in beslag worden genomen. En wat zien we als kansrijke omgeving voor de jeugd? Daar is de gemeente zelf ook nog niet uit omdat waarschijnlijk het begrip zelf te moeilijk te bevatten is. Ik heb een jongeman in het gezin die geschiedenis zou willen studeren, hij vindt het fantastisch dat de historie een extra boost gaat krijgen om toeristen naar Zierikzee te halen. Je kan daar van alles van vinden, meer mensen in Zierikzee… Aemstie Alive stopt, is het zo ingewikkeld om een simpeler concept neer te zetten en waarom vindt een “oud bestuur” dat een jong bestuur dit niet mag gaan dragen als ze dat zelf misschien wel willen? Wie mag het kreeftenfeestje organiseren? Iedereen toch? Feestje hier, feestje daar…. feest maar tegen elkaar op dan heeft ieder wat.

De zaken die ons in een gemiddelde week op Schouwen en Duiveland bezighouden. Het is inderdaad een stuk aangenamer om daarover te schrijven maar dat neemt niet weg dat er toch een stukje schaamte bij me opspeelt over de belangrijkheid van de dingen die bij ons als nieuws opgetekend worden. Gelukkig is dit ons nieuws, want als de berichten heftiger geweest waren dan was het op het journaal uitgezonden en zoue mun van duh kant in duh dulve gegae weze.

Hopend op een positief advies van de controlecommissie leg ik mijn stukje nog eens voor….

 Steef van der Wekken