Tunnelvisie

Het kerstnummer van Wereldregio bood volop stof tot nadenken.

Op de voorpagina deze kop: Woonboten als antwoord op nijpend woningtekort. Het is een idee van enkele raadsfracties. Na de Ramp kwamen er woonboten in de Oude Haven voor werkers aan de afsluiting van de zeegaten. Iedereen had daar vrede mee. Na voltooiing van de werken kenterde het tij. Jarenlang voerde de gemeente strijd om de boten uit het zicht naar elders te verschepen.
Bovendien waar moeten nu die woonboten komen? Aan de Engelse Kade? In de Valhaven? Of in een van de jacht- of vissershavens?
Maar toen kreeg ik zelf ook eens een idee. Woonboten kunnen een nieuwe impuls vormen voor Brouwerseiland. Wonen op het water, betaalbaar en comfortabel, zeebenen niet vereist. Bovendien is deze exclusieve houtbouw natuurinclusief, want stikstofvriendelijker dan conventionele bouw.
De doelgroep moet nog nader worden uitgewerkt. Woningnood is een zorg van onze starters op de woningmarkt en van dakloze statushouders en van arbeidsmigranten die de komende 150 jaar nog moeten wachten op excuses voor hun uitbuiting.
We blijven dus Wereldregio volgen voor de nadere uitwerking van dit idee.
Dan de ingezonden brief over een koetunnel onder de Kloosterweg. Met deze Tunnelvisie zet Staatsbosbeheer Schouwen-Duiveland op de kaart. De stikstofproblematiek noopt tot het terugdringen van onze megapopulatie aan koeien nabij beschermde natuur.
Wat gaan we dus doen? We zorgen dat koeien veilig kunnen kuieren vanuit het Mairegebied via een tunnel onder de Kloosterweg om te kunnen grazen in de Kop van Schouwen-Duiveland, Natura 2000 gebied. Staatsbosbeheer kan trouwens wat dit betreft bogen op een rijke ervaring met wildtunnels. De kosten van onze innovatieve koetunnel belopen een miljoen euro. Voor een geasfalteerd fietspad door de natuur is overigens geen geld beschikbaar. Of strijdt asfalt met natuurbehoud? De relatie asfalt en natuur is in ons land namelijk een bijzondere. Die deed me denken aan een tamelijk ruw gebolsterde campinghouder ergens op Tholen. We stonden samen op de zeedijk rond zijn camping en keken uit over een spiegelgladde Oosterschelde. Het was op een prachtige dag, windstil, licht, Zeeland op zijn mooist. Turend over het water liet deze recreatieondernemer, ooit handelaar in tweedehands auto’s, blijken dat ook hij niet ongevoelig was voor de schoonheid van natuur: ‘Mooi hè dat water, het lijkt wel net pas geasfalteerd.’

Dat veilige pad voor koeien heet natuurinclusief. Dat nieuwe woord is net als klimaatinclusief alweer een geitenpaadje, ja zelfs olifantenpaadje. Een zijweg naar niks. Zoals bloembakken ter compensatie van stikstofuitstoot. Noem het een eigentijdse vorm van kraaltjes en spiegeltjes. Of noem het gebakken lucht. Mits goed verpakt, verkoopt dat goed. Daarom voor de jaarwisseling een oud recept voor Haagse bluf, een delicatesse voor de liefhebber: stijf opgeklopt eiwit met suiker en bessensap. Het gerecht lijkt heel wat, maar is grotendeels lucht. Smakelijk eten en een gelukkig 2023.

Wim Klaassen