Eenzaamheid

Zo maar een alledaags bericht in deze krant. De buurtauto/bus gaat het eiland over met veelal ouderen, die er een dagje op uit willen.

Toch word ik daar blij van, want eenzaamheid is een van de grootste kwalen van deze tijd. We hebben het allemaal ongelofelijk druk. De druk op het werk neemt toe en aan sociale verplichtingen geen gebrek. Maar dat geldt dan wel voor mensen die nog volop deelnemen aan het leven. Het wordt iets anders als je op leeftijd bent en je mobiliteit afneemt. Het wordt iets anders als je het geld niet meer hebt om erop uit te gaan. Eenzaamheid raakt duizenden mensen op dit eiland en voor een groot deel daarvan is die eenzaamheid een probleem. Stel je voor dat je thuis zit, niemand ziet en nergens komt. Elk project dat bijdraagt aan de bestrijding ervan verdient alle lof en aandacht. Belangrijker dan ooit is het hebben van een sociaal netwerk. Zeker als er vanuit de gemeente het signaal klinkt dat je toch vooral eerst in je eigen omgeving moet kijken voordat je om hulp vraagt bij de gemeente. Ik heb dat nooit begrepen. In dat sociale netwerk zit je hulp als het even nodig is, zit dat luisterend oor als je met vragen zit.
Wie daarvoor niet gevoelig is, reken maar eens uit wat het kost als die vereenzaming doorzet. De gezondheid gaat zienderogen achteruit en dat moet betaald worden. Maar voor mij is het vooral sociaal. Iedereen verdient aandacht. Als dat met een bus over het eiland rijden is en herinneringen ophalen, dan is dat maar zo. Ga zo door dus.