Vrije stemmen

Uitstoot

Het is niet het meest sexy onderwerp in de lokale politiek: het terugdringen van de uitstoot van CO2 in strijd tegen de opwarming van de aarde. Niet het gemakkelijkste ook, want hoe je het ook wendt of keert we zullen allemaal een stap terug moeten doen in de manier waarop we leven. Voldoende argumenten voor een politieke partij om dit onderwerp met de gemeenteraadsverkiezingen voor de deur even te parkeren. Beter knokken voor een zwembad of minder belastingen.

Daarom vind ik het ook dapper dat GroenLinks in de gemeenteraad die handschoen wel oppakt. En dat doet door de samenleving te mobiliseren. Niet door ze angst in te boezemen, maar door ook op de voordelen te wijzen. Zonder draagvlak verandert er niets. Ik herinner me Jan Rotmans, hoogleraar transitie in Rotterdam. Onder zijn leiding schreven we ooit een toekomstvisie voor het eiland. ,,Maar Aad”, zei hij me, ,,ik heb al veel transities gedaan in Nederland, maar nergens was de veranderingsbereid zo laag als op Schouwen-Duiveland.” Ik voel de uitdaging voor GroenLinks.

Dat we niet willen veranderen is omdat we hier paradijselijk wonen. Niemand lijkt de urgentie te voelen. Dat het nu echt vijf voor twaalf is. 

Dus dapper van GroenLinks om de draad op te pakken. Deze koers verzilver je niet in vier jaar: de gemiddelde levensduur van politieke visies. GroenLinks verdient het dus dat wij ook de handschoen oppakken als we uitgenodigd worden voor een debatavond. Alleen samen slaan we een deuk in een pakje boter.