Geestdrift

Column

Wegwijzer

Onlangs brandde in de Marconistraat in Goes een leegstaand pand af. Het bericht daarvan trok mijn aandacht omdat ik dichtbij die plek geboren ben. En erg benieuwd was of de schoorsteen die pal achter dit gebouw stond de brand had overleefd. Goesenaren weten dat ik doel op de schoorsteen van de melkfabriek die daar vroeger stond. Onder de rook ervan ging ik na schooltijd met mijn vriendjes voetballen. Op het Hollandia-weidje, genoemd naar de gelijknamige fabriek. Ik bleek niet de enige te zijn die bezorgd was over het lot van dit lokale ‘landmark’ (dat overigens al afgestompt is; alleen de letters ‘ANDIA’ staan er nog op). Een omwonende zei voor de camera van Omroep Zeeland dat ze bang was dat nu de garage ‘helemaal afgefikt’ was, ook de rest van de schoorsteen met de grond gelijk gemaakt zou worden. Ze zou ‘m erg missen, omdat hij sinds jaar en dag een niet te missen richtpunt is. Voor haar kwam er dus ook een stukje nostalgie bij kijken. 

Gezichtsbepalend en wegwijzers in stad en land zijn ook de kerkgebouwen met hun torens. Op ons Eiland maken ze nog in volle glorie deel uit van de vergezichten: Haamstede met de Johannes de Doperkerk, Brouwershaven met de Grote of Sint Nicolaas kerk, Zierikzee met de Gasthuiskerk enz. Ze staan er nog, na eeuwenlang diensten te hebben bewezen. En als het aan politiek Den Haag ligt blijft dat gelukkig ook zo. Momenteel wordt namelijk voor Schouwen-Duiveland een heuse ‘Kerken-visie’ ontwikkeld. Met de bedoeling om te voorkomen dat dit religieuze erfgoed met de grond gelijk gemaakt wordt. Of een herbestemming krijgt die niet veel verheffender is. Ik ben er blij mee. Niet vanwege gevoelens van nostalgie - hoezeer ik ook aan ‘het plaatje’ gehecht ben. Maar omdat ik geloof dat de kerk niet gemist kan worden in de geestelijke horizon van onze samenleving. Ze spits en standvastig in wisselende tijden omhoog moet blijven wijzen. En zo met haar Boodschap een belangrijke dimensie toevoegt aan het vaak zo afgestompte, kortzichtige aardse denken en doen. Dat is sinds Pinksteren, dus al eeuwenlang, de opdracht van de kerk: een niet te missen oriëntatiepunt zijn dat mensen onderweg de goede richting laat zien. De weg, de waarheid en het leven aanduidt. Ik bid daarom dat de kerk staande blijft, vol van het aanstekelijke vuur van de Geest. Dan houdt zij haar waarde en zal ze blijven bestaan. 

Jan van Langevelde

Meer nieuws