Geestdrift

Genieten

Iedereen z’n vak. En als we allemaal onze eigen talenten inzetten en de gaven van de ander weten te waarderen, dan komt het samen leven goed uit de verf. Het was de schilder die mij dit vorige week weer deed beseffen. Met ‘de schilder’ bedoel ik dan de vakman die de voorgevel van het huis van onze overburen weer in een fris nieuw jasje heeft gestoken. Vanuit mijn werkkamer zag ik hem bezig. Eerlijk gezegd soms met enig gevoel van jaloezie. Muziekje aan, een gezellig praatje met passanten en genietend van een heerlijk voorjaarszonnetje dat zijn werk extra kleur gaf. Aan het einde van de middag kon hij met een voldaan gevoel naar huis. ‘Lekker opgeschoten vandaag; het wordt mooi’. Toen de klus op vrijdagmiddag geklaard was en hij letterlijk de Zeeuwse vlag uithing, ging ik naar buiten en feliciteerde hem met het resultaat. En bedankte hem, omdat ik vanuit ons huis van de vernieuwde aanblik mag meegenieten. In ons gesprekje hadden we het er vervolgens over hoe verschillend ons werk is. Hij veel buiten, ik bijna altijd binnen. Hij met alle soorten huizen en verf in de weer, ik met een kleurige verzameling mensen en hun levenssituaties. Hij op de steiger, ik op de preekstoel. Twee banen die iets van het bonte pallet van mensen en hun arbeid laten zien. Goedbeschouwd is een jaloerse blik hier dus misplaatst. Want samen proberen we er iets moois van te maken. Ieder met onze eigen gaven. En we doen het voor de ander. Veelkleurigheid en veelvormigheid waarbij het leven harmonieus opbloeit zien we in deze lentetijd ook in de natuur. Zelf noem ik het liever ‘de schepping’. Omdat ik geloof dat het God is die met Zijn getalenteerde hand dat wat maandenlang dor en doods oogde weer in een fris nieuw jasje steekt. Voor ons. Van die aanblik mogen we allemaal in een heerlijk voorjaarszonnetje dagelijks genieten. Laten we Hem er dankbaar voor zijn. 

Jan van Langevelde