Kiekieris

Kaas  

Wat tot vrijdagmorgen halfelf had moeten duren, was woensdagochtend al beëindigd door windvlagen en regenwater door het dakraampje van ons vakantie-optrekje in de zo liefijke Limburgse heuvels. We stonden nog vóór het gebruikelijke luiden van de kerkklok naast ons bed. Alleen kwam dat luiden niet, want corona. In mei van dit jaar was de dorpspastoor er al aan overleden, en zie maar eens aan een opvolger te komen. Ooit wilde ik zelf pastoor worden, maar zag al snel de waanzin van mijn plan in, waarschijnlijk door een ingreep van boven, en vrijwel zeker ook door mijn al vroeg opspelende hormonen. Maar dat terzijde. Mijn vrouw en ik zijn inmiddels zo op elkaar ingespeeld dat we binnen drie kwartier klaar waren en met alles ingepakt in de auto zaten. ‘En die drie dagen die je nog tegoed had dan? Daar heb je toch voor betaald?’ zult u zeggen. Ja, gratis is alleen de kaas in de muizenval, en op verregende vakanties zit geen statiegeld, zeggen we dan maar. Proost.

Peter Noordermeer