Feuilleton

Waar waren we gebleven? De raadscommissie economie en cultuur nam een besluit over het vrijgeven van gelden voor de restauratie van de kademuren van de Oude Haven, maar kennelijk ook voor de laatste (onnodige) fase van de herinrichting. Dat is de aap in de mouw. In dat plan is ons beloofd dat alle bomen moeten worden gekapt.
De commissie was kritisch. Op de vragen aan de wethouder missen we nog een antwoord. Zij die geloven haasten zich niet. Wel klinkt steeds haar mantra dat alle bomen worden gerooid. De wethouder heeft haast. Waarom? Volgens de subsidievoorwaarden moet de restauratie voltooid zijn op 31 december 2022.

Enkele raadsfracties reageerden daarna op de bezorgde protesten van bewoners. Zelfs de bomen kwamen in actie en riepen: Red mij! Met enkele bezorgden werd een amendement voor de komende raadsvergadering opgesteld. De wethouder moest worden tegengehouden op haar ingezette pad. In plaats daarvan zouden omwonenden moeten gaan participeren in een open onderzoek naar de methode van de restauratie, de gevolgen daarvan voor de belendende monumenten en voor de bomen en naar de eventuele herinrichting. Het devies was: toets de dingen en behoud het goede. Het lot van de bomen komt dan vanzelf aan de orde.

Nu dan de nieuwe aflevering van dit feuilleton. Tijdens de vorige raadsvergadering kwam het zorgvuldig opgestelde amendement op tafel. De raadsfracties bleken zich goed te hebben ingelezen. Zij waren helder in hun standpunt: stop met onomkeerbare beslissingen, evalueer, heroverweeg het ingezette beleid en neem pas daarna een besluit. Kortom, het ingediende amendement genoot volledige steun.
Toegegeven, er is veel grootse literatuur ontstaan als feuilleton, maar dit dossier valt absoluut buiten die categorie. De wethouder wilde niet luisteren naar de wens van de raad. En toen werd onmiddellijk voor het amendement volledig onderuit gehaald na haar ‘toezegging’ dat zij de noodzaak van de door haar voorgestane bomenkap ging bewijzen. De focus van het amendement kwam nu alleen gericht op de herinrichting. Dat was volledig in strijd met de aanvankelijk ingediende versie, zowel naar letter en geest. Niet meepraten over wenselijk beleid dus, maar alleen napraten over wat de wethouder wenst, tegen de zin van de raad. Dat is geen participatie.

Automatisch gaat de gedachte uit naar de werkgroep in de eerste fase van de herinrichting. De conclusies van die werkgroep leken niet te kloppen met wat er besproken was. Omdat gespreksverslagen ontbraken, wilde een lid van de werkgroep dit aantonen. Hij deed een beroep op de WOB en vroeg het audiobestand van de vergaderingen op. Dat werd subiet na zijn verzoek gewist. Over geloofwaardigheid van bestuurders gesproken. Vertrouwen komt te voet en gaat te paard.

Bureau Felix maakt een nóg definitiever ontwerp voor de herinrichting, na het huidige Definitief Ontwerp van Bureau B + B. Dat wordt dan een nieuw plan. En een nieuwe Omgevingsvergunning.

Zoals in alle feuilletons staat de afloop niet vast.

Wim Klaassen