Peter Noordermeer
Peter Noordermeer

Kiekiris

Column

Zondag

Ik speel al een tijdje Wordfeud op mijn tablet, een soort elektronische Scrabble. Vroeger thuis moest ik altijd meedoen als tante Marie op zondag kwam eten. Die was toen nog alleenstaand, zoals dat heette. Ik vond het vreselijk. Niet tante Marie, zij was een best mens. Maar dat stomme letterspel. Na de griesmeelpudding met bessensap kwamen het spelbord en de lettertjes op tafel, de laatste opgeborgen in een half versleten washandje. Ik ging liever naar buiten, ergens aan de dijk zitten bij het Zijpe, en kijken naar de binnenvaart die daar doorheen voer. Dromen over verre reizen en de vreemde landen waar al die aken en spitsen ongetwijfeld vandaan kwamen. Soms kwam er iemand naast me zitten, af en toe zelfs een meisje. Dan werd het pas echt zondag. Maar nu dus dat Wordfeud. Vroeger kon ik nog smokkelen of bij hoog en laag beweren dat een woord wel of niet bestond. Dat hing er vaak van af of ik voor stond of niet. Meestal won tante Marie…

Meer nieuws