Kiekieris

Snot

Geen Wimbledon, geen Tour de France, sporttribunes met foto’s in plaats van mensen, je vraagt je af hoe lang dat nog doorgaat. Ik bedoel, hoe ziet de toekomst eruit als al die sportverslaafden zijn afgekickt? Wat gaan ze dan doen? Op de inmiddels geopende caféterrassen bier zitten drinken? Mediteren? De verzamelde werken van Poesjkin bestuderen? Zich onbekommerd voortplanten? Wat me trouwens opvalt is dat er nog steeds grote groepen zich wielrenner noemende fietsers in dichte drommen over de polderwegen scheuren, waarbij de zweet- en snotdruppels soms tegen je autoruiten slaan. Ieder zijn meug, zei de boer, maar mij lijkt het niet verstandig. Als 75-jarige schijn ik bij de risicogroep te horen. Maar voorlopig ben ik nog van het virus gevrijwaard. Met een boek in de tuin, al of niet onder een afdak en uitziend op een gordijn van regen, kan ik het nog een paar maanden uithouden. De stapel op de keukentafel wordt langzaam kleiner. Ik heb wel last van hooikoorts, maar dat gelooft natuurlijk geen mens.

Peter Noordermeer