Geestdrift

Ga mee!

‘Kom opa, we gaan op ontdekkingstocht! Ik weet de weg’. Met die woorden lokte onze oudste kleindochter van vier mij uit de voortent. We waren onlangs samen met een paar van onze (klein)kinderen in Zweden en stonden op een camping waarvan de charme rigoreus doorgevoerd basic was. In ‘the middle of nowhere’ (wel aan een prachtig meer) en zonder electriciteit. Wie vuur wilde moest eerst zelf hout zagen en hakken. De ervaring van het toilet dat zich boven een gat in de grond bevond laat zich raden. Daar kwam het zaagsel natuurlijk wel goed van pas... Komend uit een comfortabel huis was die hele entourage al een ontdekking op zich. De ouderen uit het programma ‘We zijn er bijna’ zouden het de reisleiding kwalijk nemen als ze zo’n plek op de route aandeden. Voor deze raskampeerders hoeft het heus niet allemaal superdeluxe te zijn, maar er zijn grenzen. Laat hun ontdekkingstocht maar mogen bestaan uit een excursie naar een middeleeuws kasteel of een prachtige oude binnenstad. En dat begrijp ik ook wel. Als je immers hoort welke levensverhalen ze onderweg Martine van Os toevertrouwen, dan gun je hun voldoende comfort en rust. Het tot dan geleefde leven heeft immers al genoeg hoeken laten zien. Ik vind dit overigens ook het mooiste aan het programma. Je hoort en ziet gewone mensen met uit het leven gegrepen ervaringen. Getuige de hoge kijkcijfers zijn velen dit met mij eens. En dat is eigenlijk ook wel logisch. Want thuis achter de buis zitten net zulke gewone mensen met dito verhalen. Kijkers, die ‘s avonds na een drukke dag liever niet voor nieuwe ontdekkingen uit de tent gelokt willen worden. ‘We zijn er bijna’ sluit dan prima aan bij hun behoefte. Maar... wie er bijna is, is er nog niet helemaal. Ook na een adempauze gaat het leven verder. En wachten er nieuwe uitdagingen en hindernissen. Wat is het belangrijk dat iemand dan de weg weet. Daarom ben ik zo dankbaar, dat mijn leven geleid wordt door Jezus Christus. Dat Hij niet alleen de Weg voor mij weet, maar het ook Zelf is (Johannes 14 vers 6). Dat geeft mij comfort (Engels voor ‘troost’). En rust en vertrouwen dat Hij erbij is, ook als mijn levensweg nog door een diep dal gaat voordat het Einddoel in zicht komt. Ik gun het alle ouderen, opa en oma of niet. 

Jan van Langevelde