Slik

Wie mooie slikken wil zien, moet naar Zeeland komen. Het zijn de gebieden die bij hoog water onderlopen en waar je bij laag water veel vogels kunt zien rennen om hun kostje bij elkaar te scharrelen. En niet te vergeten de pierenspitters, waar niet iedereen blij mee is. De slikken van de Heen bij St.Philipsland vormen zo ’n kostelijk natuurgebied. Ook niet-Zeeuwen weten wat slikken zijn. Maar kennelijk weten ze niet allemaal wat slik is, want de overheden vonden het nodig om de borden SLIK te vervangen door MODDER. Als de boeren in de “peeëtied” met hun wagens vol suikerbieten van het land de weg op rijden blijft er veel aarde achter op het wegdek. Natuurlijk kunnen ze niet meteen de weg schoonmaken en bovendien wordt het eigenlijk pas gevaarlijk als het gaat regenen. De inwoners van ons mooie eiland weten dat “slik” een bijbetekenis heeft, n.l. “gevaar”. Of die bijbetekenis ook in “modder”zit weet ik nog zo net niet. Maar het is waar, modder is bij alle Nederlanders bekend. Zo bekend, dat we tegenwoordig zelfs achter het spreekgestoelte in de Tweede Kamer een kunstwerk van modder kunnen zien. Ik vind het een vreselijk gezicht en ik denk dan alijd: wat zou de kunstenaar daar nu mee bedoeld hebben? Misschien wilde hij de kamerleden waarschuwen, dat ze vooral met beide benen op de grond moeten blijven staan, desnoods in de modder, en vooral niet moeten luchtfietsen. Want dat gebeurt nogal eens in de politiek. Maar misschien heeft de kunstenaar een vooruitziende blik gehad en wist hij dat er tegenwoordig door bepaalde kamerleden vooral met modder wordt gegooid. Ik sta daar altijd versteld van, want ik ben nog uit de tijd dat ministers met “Excellentie” werden aangesproken. Dat hoeft van mij ook niet, ik ben blij dat we daar vanaf zijn, maar nu is het tegenovergestelde in zwang. Laten we maar hopen dat deze nare gewoonte zo snel mogelijk de kop in wordt gedrukt. Ik weet dat er in het verleden in sommige buitenlandse parlementen de leden soms letterlijk met elkaar overhoop lagen en er dus werd gevochten. Daar moeten we van verschoond blijven, ook al zijn we allang niet meer dat gezellige landje dat we meenden te bewonen. Ik kom nog even terug op de slikken. Want ik las in de PZC dat in een Zeeuwse gemeente de leden van de oppositie vlak voor de verkiezingen verzuchtten: wij hebben van die wethouder alles maar moeten slikken. Met andere woorden: er was totaal geen overleg mogelijk geweest. We hebben nu de gemeenteraadsverkiezingen achter de rug. En ik hoop werkelijk, dat er hier een democratische raad komt, waar de meerderheid serieus de voorstellen van de minderheid gaat bespreken en dat niet de minderheid moet zeggen: wij moeten alles maar gewoon slikken. Las ik ergens niet de leus: samen verder?

Henk Blom