Kiekieris

Fünfzig Kanonen

Nee, ik ga het er niet over hebben. Dat kan altijd nog. Er spookt een gedichtje van Brecht door mijn hoofd. Nebel, heet het. Mist. Het beschrijft wat er allemaal verborgen blijft onder die mist. De huizen, de bomen, de boerderijen… en de artillerie. Ik heb een soort opruimwoede die in kleine vlagen langskomt. De stapels op onze keukentafel bijvoorbeeld zijn aan die oprisping ten prooi gevallen. Vroeger kwamen daar nog weleens onbetaalde rekeningen bij tevoorschijn, soms zelfs ook de aanmaningen. Of de aanmaningen van de aanmaningen. Maar dat is niet meer zo. Ik denk dat ik tegenwoordig gewoon alles op tijd betaal. Als jong gezin zat je altijd krap en nu de tachtig in zicht komt hou je elke maand over. Zelfs al drink je geen wijn meer uit kartonnen pakken maar deftige flessen van een château. Und ein Schiff mit acht Segeln und mit fünfzig Kanonen liegen am Kai. Ook Brecht. Ja, ook dat gaat door mijn hoofd. Maar ik zou het er niet over hebben…

Peter Noordermeer