Kiekieris

Opzij

Ik droomde dat ik met een eindje pvc-buis en strookjes krantenpapier onder mijn riem pijltjes aan het schieten was op half geopende dakramen. Want dat was toch wel het hoogst haalbare. Keukenramen was geen kunst. Als die openstonden kon je ze niet missen, maar dakramen… Hoe kleiner het kiertje van zo’n dakraam was, des te meer bewondering je oogstte. Jongens deden dat, meisjes niet. Het is een tijdje in de mode geweest om onder aanvoering Cisca Dresselhuys van de Opzij te roeptoeteren dat meisjes met autootjes moesten spelen en jongens met poppen, maar dat is nooit wat geworden. Ik heb voor mijn twee kinderen, jongetje en meisje, ooit een poppenhuis en een pakhuis getimmerd. Het ene met een trap-, het andere met een klokgevel. Ik hoefde ze niet te vertellen wat voor wie was. Ik heb mijn zoontje nooit met dat poppenhuis in de weer gezien, mijn dochtertje evenmin met het pakhuis. Ik moet eens een Opzij kopen om te kijken of daarin nog steeds onzin wordt verkocht.

Peter Noordermeer