Uithoek

Kranten huren regelmatig jongelui in als colporteurs. Manmoedig pogen ze die bladen te slijten. Gratis. Een aangesproken passant weigerde vriendelijk maar beslist een exemplaar, laat staan een abonnement. De colporteur was een volhouder. ‘Waarom wilt u die krant niet? ‘Nee, ik lees geen kranten, uit principe.’ Mogelijk was deze principiële passant een complotdenker, al is zijn wereld toch niet eens dichtgeplakt met kranten.
Principes zijn niet gratis. Dat de Provincie Zeeland de noodklok – in stilte – luidt vanwege het door Rijkswaterstaat aangekondigde uitstel van onderhoud van bruggen en sluizen zou hem daardoor kunnen ontgaan. Onderhoud van de danig verwaarloosde Haringvlietbrug komt pas over twee jaar aan de beurt. Tot zolang dienen in verband met de onveiligheid ingrijpende verkeersmaatregelen te worden genomen. In die periode zou slechts één rijbaan per rijrichting open blijven en een maximumsnelheid van 50 km worden ingesteld. Veiligheid op een andere wijze garanderen schijnt onmogelijk te zijn vanwege ontbrekende handhavende mankracht, terwijl trajectcontrole valt buiten het denkraam. De aangevoerde reden voor het op de lange baan schuiven van het onderhoud is apart voor wie heeft gezien hoe diep de zakken van de Minister van Financiën zijn. Hij wekt niet de indruk op droog zaad te zitten. Hij behoedt banken voor dreigende coronaverliezen, knuffelt Air-France KLM, kiepert ongebruikte vaccins en testsets voor covid-19 in de vuilnisbak en schaft meteen nieuwe aan. Over het spekken van overslimme bovenbazen met NOW-subsidies een andere keer. Niettemin ontbreekt voor reeds ingeplande investeringen in noodzakelijke infrastructuur geld. Geld lenen op de kapitaalmarkt kost de overheid praktisch niet. De reden is dus flauwe kul op hoog niveau.

Goeree-Overflakkee schoot als eerste gemeente wakker bij het bericht. Schouwen-Duiveland sloot zich aan. De Provincie Zeeland ging alvast de klok luiden. Het noest optuigen van een nieuw bestuurlijk overlegcircuit over de verkeersmaatregelen moet de gevolgen voor in het bijzonder het woon-werkverkeer op deze drukke verkeersader enigszins beheersbaar maken. De Minister van Verkeer en Waterstaat staat ver af van de regio. Zij heeft voor de in haar ogen minst slechte oplossing gekozen - zegt de gemeente. Helaas door juist niet te kiezen voor drastische correctie van de ondeugdelijke planning. Pappen en nathouden dus. Want wat is nu het echte probleem? Extra werk? Vermijd werken, las ik in Vlaanderen op een groot bord als waarschuwing voor overlast.

Jaren geleden. Iemand kwam uit Nijmegen naar Zierikzee voor de afronding van zijn contract. Met openbaar vervoer. Eenmaal gearriveerd zeeg hij puffend en zuchtend neer op zijn stoel. We verdiepten de kennismaking. ‘Wat doet er op?’ vroeg ik. ‘Wat een reis! Alsmaar overstappen, van trein op trein, van bus op bus. En wachten op aansluiting.’ ‘Tja’, zei ik, ‘waarom woont u ook in zo’n uithoek?’ De afstand Nijmegen-Zierikzee is niet groter dan Zierikzee-Nijmegen.

Wim Klaassen