Het Pispaaltje

Eilandelijke politici, beleidsmakers van waterschap, provincie en dorpsraden. Vaak wordt er tegen deze mensen aangeschopt alsof ze echt iets verschrikkelijks hebben gedaan, of juist niet hebben gedaan. Ongezouten krijgen ze de wind van voren en wordt er flink tegen en over hen gezeikt. Soms terecht maar vaak ook onterecht. Voorzitters en andere bestuursleden van verenigingen die veel vrije tijd in hun functie steken ter bevordering van het bloeiend en groeiend maken van hun cluppie en dan vervolgens het stilletjes gemopper op de achtergrond als dolksteek in de rug ervaren.

Heel vervelend natuurlijk voor die mensen die het beste met ons voor hebben en het gevoel krijgen dat ze een pispaaltje aan het worden zijn van onze maatschappij. Er is er echter één die het nog slechter heeft, dat is het pispaaltje op de Dam in Zierikzee. Dagelijks stoppen tientallen honden daar even om het beton te besproeien. Zeker een keer of tien op een jaar wordt hij finaal om ver gereden en even zo vaak schraapt een fietser of scooter erlangs omdat de binnenbocht gepakt wordt en er dan toch plotseling iemand van de andere kant komt. Tientallen kleine kinderen knuffelen het paaltje als rustpunt niet wetende dat de hondjes… goed voor de weerstand zullen we maar zeggen....

Natuurlijk kunnen we ons afvragen waarom de pispaaltjes van deze wereld bepaalde beslissingen nemen en waarom we dat soms als een probleem ervaren, waarom het parkeerbeleid zo moet en waarom er dorpen zijn die opgeknapt worden en andere niet, waarom juist in de drukke maanden van het jaar de wegen op de schop gaan en waarom Brogum geld moet lenen en waarom er veel geld vrij moet komen voor kunstgras terwijl de clubs alleen maar kleiner worden. Ik denk dan: “zuh motte ma kieke, zuh zuh dur wae verstand van ae”.

Jaren geleden was ik met mijn grote kleine meid op de kwekerij aan het werk. Ze bekeek mijn werk aandachtig en vroeg zich veel af, wat uit monde in een veelvuldig: “Waarom? Waarom? Waarom”? Na een uur was ik het beu en bracht ze bij moeders met de mededeling “daar word ik tureluurs van”.

Het waarom vraagt om een antwoord. Een antwoord wat vaak niet goed is uit te leggen maar wel deels verhelderend kan zijn en een opening kan bieden voor begrip. Denken in oplossingen, niet in problemen kan ook een goede manier zijn.

Voor het pispaaltje op de Dam weet ik zo gauw geen oplossing, ik hoor hem bijna dagelijks schreeuwen: ”waarom”? Ik heb al eens een regenjasje en een zuid-westertje overwogen om hem te beschermen tegen die “zure regen”, maar eerlijk gezegd vind ik dat alle pispaaltjes hun eigen nek maar droog moeten zien te houden, misschien krijgen ze binnenkort ook wel weer eens een knuffel.

Steef van der Wekken