Peter Noordermeer
Peter Noordermeer

Kiekieris

Column

Mijn oom Bart maakte school in de familie door te beweren dat om de zeven jaar je smaak verandert. En hij betreurde dat in hoge mate. Dan zou hij binnen afzienbare tijd geen spruiten meer lusten, zijn lievelingsmaal, ook al kookte mijn grootmoeder, zoals alle grootmoeders van mijn leeftijdgenoten, spruiten zo lang dat ze als een soort natte dodden in je bord uiteenvielen, ofschoon haar Haagsche Kookboek, een van de oudste kookboeken in Nederland, een kooktijd van slechts tien minuten voorschreef. Ze was huishoudster geweest bij de Haagse regenten- en diplomatenfamilie Beelaerts van Blokland, en zelfs die, beweerde mijn oma, was altijd dol geweest op haar spruiten. Natte dodden of niet. Had mijn opa Jozef Wisse (die timmerman was) haar na lang aandringen niet weten over te halen met hem te trouwen, dan was ze misschien toch wel oma geworden, maar niet van mij. Haar foto hangt boven mijn bureau. Mooie vrouw. Maar haar nagedachtenis wordt toch een beetje ontsierd door de lucht van tot pap gekookte spruiten…

Peter Noordermeer

Meer nieuws