Anne zet punt achter werk voor aidskinderen

Meer dan twintig jaar geleden werd ze geraakt door een documentaire op televisie. Het ging over aidskinderen in het Afrikaanse Zambia. Weeskinderen, die aan hun lot werden overgelaten. Er moest wat gebeuren dacht de nu 81-jarige Anne Martens uit Burgh-Haamstede. En dat deed ze. Twee decennia geld inzamelen om een dorp te bouwen met een school, ontmoetingsruimte en eenvoudige woningen. Geïnspireerd door Pola van der Donck, die er het initiatief toe nam. Maar nu gaat ze stoppen. Met pijn in het hart. Dat wel.

Anne Martens liep zelf naar Santiago de Compostella om geld in te zamelen. Daarna wist ze veel mensen in haar omgeving ertoe aan te zetten om ook voor het dorp aan de slag te gaan. ,,Ik ben er zo trots op wat Zeeland gedaan heeft”, vertelt ze nu. Van de ZLM tot de plaatselijke bakker, van het Ostreacollege in Goes tot het echtpaar Van der Graaf dat bloemschikcursussen organiseerde in de buurt. En van de Zierikzeese Rotary tot de kerken. Alles met als doel geld in te zamelen. Zelfs de met wortels in Haamstede bekende dj Tiësto heeft haar gesteund. 

De belangstelling voor haar stichting werd minder (,,Er zijn ook zoveel rampen tegenwoordig’’) en haar hoge leeftijd gaat haar ook parten spelen. Even leek er een opvolger voor Anne te zijn, maar dat kwam uiteindelijk niet uit de verf. En de kosten voor het dorp Palabana werden te hoog voor de stichting. ,,En de overheid doet ook niet veel. Al wordt er nu wel geld gegeven voor de school.”

In de twintig jaar heeft de stichting zich ontfermd over zo’n tachtig kinderen, die nu bijna allemaal het basisonderwijs doorlopen hebben en voor een groot deel ook de middelbare school. Anne Martens hoopt dat ze hierdoor voldoende bagage hebben om door te gaan. ,,Dat ze ook geleerd hebben hoe belangrijk het is om voor elkaar te zorgen.” 

En dat gebeurt. Eén van de kinderen zorgt voor vijf anderen en wil graag een kippenboerderijtje starten. Het bloed kruipt bij Anne waar het niet gaan kan. ,,Ik hoop dat er wat mensen zijn die hem op weg willen helpen door wat geld te geven.” Het rekeningnummer NL92INGB0007295771 (Aidsweeskind- Burgh-Haamstede) bestaat nog steeds. 

De stichting houdt weliswaar op te bestaan, maar Anne Martens ontfermd zich blijvend over een aantal kinderen. Dat kan ze niet loslaten. Ook is er een andere stichting, die een deel van werkzaamheden voor haar rekening gaat nemen. Ze heeft een aantal jaren geleden nog een koninklijke onderscheiding gekregen. Had niet gehoeven natuurlijk, maar ze is er stiekem wel trots op. 

Maar nu moeten de kinderen het zelf gaan doen en de beslissing om te stoppen was wel een dingetje voor haar. Maar het is niet anders. Wat ze wel jammer vindt is dat het dorp nooit zelfvoorzienend geworden is. ,,We hadden er kippen en varkens gebracht. Maar als je dan later komt, blijken de varkens er niet meer te zien. Natuurlijk vond ik dat vervelend. Het zit in de cultuur. Geef je een kind honderd euro, dat koopt hij eten en deelt het uit. Ze leven veelal bij de dag.” Maar ze heeft geen centje spijt van alle energie die ze erin gestoken heeft. En als is het een spreekwoordelijke druppel op de gloeiende plaat, het is wel een druppel. Met een opleiding is de kans op een succesvol bestaan voor de kinderen fors gegroeid. ,,Als ze ook geleerd hebben voor elkaar te zorgen, is het goed.”