‘Wakker worden met Hart voor Nederland’
Algemeen’s Morgens om zeven uur gaat de televisie vaak al aan om met Hart van Nederland bijgepraat te worden over het nieuws. En ’s avonds Tussen Kunst en Kitsch. Voor de Champions League wordt het vaak te laat. De 88-jarige Corrie (,,Laat me achternaam maar weg’’) heeft het goed in het hospice Kaaskenshuis in Zierikzee.
Nou ja goed, het was om met haar woorden te spreken wel ‘een drempel’ waar ze over moest. Vijf weken geleden belandde ze in het ziekenhuis waar bleek dat ze uitgezaaide longkanker heeft. ,,Ik denk dat ik al veel langer klachten had, maar ja je gaat niet zomaar naar een dokter. Maar daar werd het duidelijk en werd me geadviseerd naar het hospice te gaan.’’
Zelf wilde ze eerder naar verpleeghuis Cornelia waar haar dochter werkt, maar die zag dat niet zitten. Te druk voor Corrie. En nu ze in het hospice zit, heeft ze geen centje spijt. Door de pijn kan ze niet uit bed. Misschien nog net naar de wc met de nodige hulp, maar dat is het dan. ,,En eten doe ik niet, hè. Ik krijg het niet weg. Of de vrijwilligers moeten met een garnaaltje komen. Dat lukt nog wel. ,,En dat doen ze ook. Fantastisch.”
Corrie was aangewezen op het hospice omdat ze na het overlijden van haar man acht jaar geleden alleen kwam te staan. Ze verhuisde naar een kleinere woning, waarin ze het prima naar haar zin had. Maar nu kan het niet meer en regelt haar dochter alles naar tevredenheid. ,,Ik heb er geen omkijken meer naar.”
De nuchterheid en tevredenheid komt ook voort uit haar ervaringen uit het verleden. Ze had lange tijd de zorg over haar man en ook het overlijden van haar toen vijftigjarige zoon hakte erin. Ze zag hoe het ook kan. ,,Ik ben nu 88 jaar. Ik wil niet dat er nog iets aan me gedaan wordt. Een zware operatie op mijn leeftijd. Nee, het is goed zo. Ik heb toch een mooi leven gehad.”
En mooi is het op de een of andere manier nog steeds. Ze kijkt veel televisie, kletst honderduit en is bedreven in social media, zodat ze regelmatig contact heeft met haar (klein)kinderen. Kinderen die af en toe ook voor het raam komen staan. ,,Dan doe ik de deur een beetje open en kunnen we kletsen. Ja dat is mooi.”
Met het hospice hoopt ze dat er vrijwilligers bijkomen. Daaraan is door corona wel een gebrek. ,,Ze zijn fantastisch. Ik kende het hospice ook alleen maar uit de krant, maar ik kan er werkelijk niets negatiefs over zeggen. Vrijwilligers kunnen zich oriënteren en aanmelden via www.kaaskenshuis.nl
foto Corrie heeft het ondanks alles goed in het hospice (foto Sandra Schimmelpennink)
