Geestdift

Afzien

We zijn het zat. Niet pas ‘s avonds na negen uur. Ook de ochtendklok waarschuwt immers al dat je de rest van de dag niet kunt doen je wilt. Sneeuw, ijs en zon lieten ons twee weken geleden nippen aan het gevoel van vrijheid. En dat smaakt naar meer. De uitzondering op het naleven van de maatregel moet weer normaal worden. De deur naar samen leven mag van het slot. Twenty-four seven. Tot zover een vertolking van de roep die steeds luider in de samenleving klinkt. Die ik als predikant ook in de kerken beluister. En om nog dichter bij huis te blijven: ook mijn eigen hart en lijf beginnen zich te roeren. Intussen worstel ik ermee dat ergens behoefte aan hebben iets anders is dan er rechten op kunnen laten gelden. Daarom zoek ik naar een passende sleutel die toegang geeft tot de bevrijdende ruimte binnen de nog bestaande lockdown. En vind deze in de zegen van ‘de 40-dagentijd’. Voor wie hier niet bekend mee is: al eeuwenlang kiezen christenen ervoor om 40 dagen extra stil te staan bij het lijden en sterven van Jezus Christus. Deze periode gaat vooraf aan Goede Vrijdag. En is een tijd van bezinning, van inkeer. Vaak ondersteund door vormen van vasten. Mensen kiezen daar vrijwillig voor, omdat ze er behoefte aan hebben dat hun geestelijke accu weer opgeladen wordt. En omdat ze solidair willen zijn met anderen in de wereld die te lijden hebben. Hoe meer ik erover nadenk, hoe groter de winst van deze 40-dagentijd wordt. Het lijkt zo paradoxaal: jezelf bewust iets ontzeggen, uitgerekend in een tijd waarin het leven toch al op de bon is. Maar je juist ook dan ervaart: less is more. De levenskunst om een tijdlang te minderen geeft je namelijk weer een verruimde blik op je eigen leven. En leert je van jezelf af kijken naar je naaste die het leven (ook) als een lijdensweg ervaart. Ik las dat in de Stephansdom in Wenen een paarse pullover van maar liefst 80 vierkante meter is opgehangen. Met deze XXL-Pulli wil de kunstenaar de inwoners van de stad in de 40-dagentijd een ‘gigantische, hoopvolle omhelzing’ geven. Als we in deze schrale tijden ergens naar snakken, dan wel daarnaar. Gelukkig is er geen ochtend- en geen avondklok die mij ervan kan weerhouden om díe zegen met de ander te delen. En we krijgen er ook nooit genoeg van. 

Jan van Langevelde