Besturen in coronatijd

Onwerkelijke realiteit

Als wethouder heb ik onder andere Economische Zaken en Recreatie in mijn portefeuille. Een functie die soms uitdagend kan zijn maar waar ik in ‘normale tijden’ heel dankbaar voor ben. Want, laten we wel wezen, op Schouwen-Duiveland doen we het door de bocht genomen best goed.

Maar door de huidige coronasituatie heeft die dankbaarheid plaats gemaakt voor de nodige zorgen en vragen. Dagelijks hoop ik van harte dat de impact van de coronacrisis op ons eiland beperkt blijft. Dat we straks – nadat alles weer enigszins achter de rug is en we weer wat meer mogen – de draad weer op kunnen pakken. Ik worstel elke dag met de vraag wat ik – wat wij als gemeente – kunnen doen om die impact te beperken. Hoe zorg ik dat ik weet wat er zoal leeft en speelt? Natuurlijk leef ik enorm met iedereen mee en ik probeer waar mogelijk met mensen het gesprek aan te gaan. Waar lopen ze tegen aan, welke zorgen hebben ze? Als gemeente proberen we inwoners, organisaties en ondernemers zo goed mogelijk te informeren over de maatregelen en mogelijkheden die er voor hen zijn.

Ik zou graag iedereen willen geruststellen, graag meer duidelijkheid en een perspectief kunnen bieden. Zeggen dat alles uiteindelijk wel goed komt. Maar tegelijkertijd weet ik dat we niet overal een antwoord op hebben en niet altijd een oplossing kunnen bieden. Dat gaat me echt aan het hart en houdt me dan ook constant bezig.

Ons leven staat nu bijna een jaar in het teken van het coronavirus en alle maatregelen. Wie had twee jaar geleden kunnen bedenken dat iets als een virus ons zo in de greep zou houden? Ik niet in ieder geval. Toch is dit nu onze realiteit. Helaas is het een harde en tegelijkertijd onwerkelijke realiteit die ons allemaal op de één of andere manier wel treft en bezighoudt.

Thuiswerkende ouders die hun kinderen nu moeten helpen met online school, zorg- en ziekenhuismedewerkers die zich echt een slag in de rondte werken, mensen die een dierbare zijn verloren en ondernemers die de wanhoop nabij zijn. Ook ik hoor en word geraakt door al deze verhalen. Zeker de verhalen van hier, over de mensen en ondernemers van het eiland, komen bij me binnen. En niet alleen omdat ik hier wethouder ben, maar ook omdat Schouwen-Duiveland gewoonweg de plek is die ik thuis noem. Hier ben ik geboren en getogen, hoop ik dat mijn kinderen een zorgeloze jeugd zullen hebben en heb ik samen met mijn echtgenote een bedrijf.

Onlangs ben ik zelf positief getest op het coronavirus. Los van wat verkoudheidsklachten en niets kunnen proeven of ruiken, had ik er gelukkig verder weinig last van. Het verplicht thuis moeten blijven en mensen alleen telefonisch of digitaal op afstand kunnen spreken, vond ik zeker niet prettig.
En ook hier verloopt het thuiswerken in combinatie met het helpen van je kinderen met online lessen niet altijd even vlekkeloos. Maar als het voor mij en m’n gezin daarbij blijft, mag ik zeker niet klagen.

Daniël Joppe