Coronacolumn vanuit het college

Beperkingen

Zo aan het begin van 2021 kijkt iedereen reikhalzend uit naar de tijd dat wij de Corona pandemie achter ons kunnen laten. Naar de tijd dat we weer kunnen gaan en staan waar we willen, ongeacht het tijdstip. Voorlopig is dat niet zo. De maatregelen worden alleen maar strenger op dit moment. Dat houdt mij als burgemeester de hele dag bezig, maar raakt mij uiteraard ook als persoon. Het is lastig al maanden vooral thuis of op het gemeentehuis te moeten zitten, in plaats van u, als nieuwe burgemeester, overal te ontmoeten.

Het raakt mij en mijn gezin ook gewoon als inwoners, die net als u met de strengere maatregelen moeten leven. Zo was ik bijvoorbeeld begonnen met vaker en langer te wandelen. Goed om te doen na weer een dag zittend vergaderen met 3 schermen voor je neus. Na het avondeten minimaal een goed uur op pad. En omdat ik door de ‘lockdown’ nog steeds veel te weinig onder de mensen ben, laat staan ze ontmoet, had ik mij voorgenomen om iedere doordeweekse avond in een andere kern te lopen.

Dat moet nu dus vóór negen uur, en ik merkte al snel dat het niet meer elke avond lukt. Dus agenda omgooien waar het kan om toch zo veel mogelijk te bewegen en de straten en pleinen van uw dorp of stad te leren kennen. Dus mocht u binnenkort een man in het donker tegenkomen die van straatje naar straatje loopt, wees gerust, grote kans dat ik het ben. En ik ben niet de enige heb ik gemerkt, er zijn velen die ’s-avonds aan de wandel zijn.

De ‘lockdown’ betekent dus aanpassen. In je eigen vaste gewoonten, in wat je leuk vindt om te doen. Soms kan het door de tijd aan te passen, maar heel vaak kan dat niet. Dat doet iets met je als mens. Dat geeft dat gevoel van onvrijheid waar velen mee kampen. Daar ben ik mij zeer van bewust. Dagelijks ben ik als burgemeester bezig met ‘de regels’. Gaan ze niet te ver, zijn ze nodig, zijn ze handhaafbaar? Kunnen we rekenen op de medewerking van onze inwoners wanneer de avondklok een feit is?

Gelukkig is het antwoord daarop, ja. Het doet mij goed te merken dat, op een enkele bekeuring na, wij ons op het eiland goed aan de avondklok houden. Zo kan het dus ook, denk ik dan. Een zorg minder voor mij als burgemeester. Want het laatste wat je als ‘burgervader’ wil is optreden tegen je eigen bevolking. Gelukkig is dat hier niet nodig en ik hoop van harte dat dit zo blijft. We weten waar we het voor doen. Om sneller terug te gaan naar de opening van winkels en horeca, scholen, cultuur en sport. Zodat ons eiland weer tot bloei komt als vanouds. En ik u eindelijk in alle vrijheid kan ontmoeten.

Jack van der Hoek

Burgemeester