Afbeelding

Geestdrift

Column

Mijn testament

Testament klinkt misschien wat dramatisch of gewijd, want ik schrijf ook graag met humor en zelfspot. Dit is mijn voorlaatste column in de Wereldregio en ik wil nog even terugblikken en mijn geloofsbrieven aan u overhandigen. Ik werk nu ruim 40 jaar in kerk en samenleving. In 1980 begonnen als godsdienstleraar en mentor aan de middelbare school. Daarna gewerkt als diaconaal consulent voor maatschappelijke toerusting van de kerken in de volle breedte van de stad Utrecht. In 1988 predikant voor pastoraal opbouwwerk geworden in de Geuzenwijk van Utrecht. In deze oude volksbuurt heb ik de mensheid goed leren kennen. Ik ontdekte gaandeweg, in samenwerking met buurthuis, huisarts en wijkagent hoe je kerk van en voor de buurt kunt zijn. In 1996 verhuisde ik met mijn jonge gezin naar Renesse. Daar ben ik, in goede samenwerking met mijn kerkenraad en pastoraal team, begonnen aan het duurzame project ‘dorpskerk’, dat inmiddels tot de verbeelding spreekt. Ik werd leerkracht godsdienst aan de openbare basisschool en leerde snel alle kinderen en hun ouders kennen. Ik werd voetbaltrainer voor de jeugdelftallen. Ik sloot me aan bij het ‘Musschengilde’ en leerde alle mannen van het dorp kennen, vooral aan de bar als biechtvader. Ik ging voor in de rituelen van de Strâo. Was raddraaier op de Renessedag, onthaalde Sint Nicolaas in het dorp als oecumenische collega en zegende de hoogste kerstboom in met een alternatieve kerstgedachte. Ook verklaarde ik enkele gedenkwaardige dorpsgenoten zalig met de afwaskwast. De pastorie in de Ring werd een toegankelijk adres voor iedere dorpsgenoot, vooral dankzij mijn gastvrije en geliefde huisgenoten. Ons kerkblad, inmiddels dorpsblad, wordt huis aan huis verspreid, evenals de kerkbalansactie. Voor alle overledenen in het dorp wordt de klok geluid en een ‘in memoriam’ geschreven. Ieders naam wordt genoemd in de jaarlijkse gedenkdienst. De kerk is zomers open voor de marktbezoekers en er is een veelgebruikte kaarsenhoek ontstaan, een boekenhoek en een expositie van kunstzinnige dorpsgenoten. Het kerkterrein is beschikbaar voor het welzijn van het dorp. Zo zijn we kerk in het hart van het dorp geworden. Niet met een volle kerk op zondagmorgen, wel met alle musicaluitvoeringen rond Bijbelverhalen. De kleine groep komt plaatsvervangend samen namens het dorp en is aanspreekbaar voor allen. We gebruiken nu mondkapjes bij in-en uitgang, omdat we een openbare eredienst houden en geen besloten sekte zijn. En als dorpsdominee schrijf ik wekelijks geestdriftig voor alle lezers van de Wereldregio.

Piter Goodijk

Meer nieuws