Kiekieris

Oude mensen

Vijfenveertig jaar geleden waren we nog fris en fruitig, ieder van ons een mooie loopbaan, elke zaterdagavond doorzakken in de Suikerbiet, en tegen elkaar op koken, wie het lekkerst dit kon maken en wie de beste kok was voor dat. We maakten alle cryptogrammen die we maar konden vinden en besloten telkenmale dat die van De Groene toch wel de lastigste was. Op de zondagen sliepen we uit, onze kinderen trokken met elkaar op, we liepen de deur bij elkaar plat. En maandag weer gewoon aan het werk. Zo regen de weken, maanden en jaren zich aan elkaar. En dan gaat iemand verhuizen of de gewoonten worden verbroken, echtscheidingen, en de grote verbrokkeling treedt in. Ja, we schrijven, we bellen, o zeker, we komen langs… Er lijkt na een tijdje iets moois op te bloeien, wat al snel weer dooft. Maar deze week zaten we ineens weer samen aan een tafel, ergens op Walcheren. Hoe heette dat boek van Couperus alweer? ‘Van oude mensen, de dingen die voorbijgaan’.

Peter Noordermeer