Jan Deurloo

Wie kun je zijn?

We trappen door. Doorzetten is de enige manier om op de fiets het IJsselmeer rond te komen. Het is dag 9, einde van de middag en prutweer! Vanmorgen scheen de zon nog, maar nu… regen en tegenwind! De accu van mijn fiets raakt leeg en dat is ruim voor aankomst bij ons hotel. Na een half uur tobben zie ik op mijn telefoon dat het hotel nog steeds 9 km te gaan is, met nog maar 2 km bereik van de accu. Dat worden taaie laatste kilometers. Loesje, onze Nederlandse Aristoteles, zou zeggen; “aan het einde van mijn accu, hou ik altijd een stuk weg over”. En jawel hoor! De accu van mijn fiets is helemaal leeg. Hoe zo’n e-bike precies werkt weet ik niet, maar iedere extra druk op de pedalen wordt afgeremd door het vliegwiel. Iedere inspanning wordt in de kiem gesmoord door iets technisch dat ik wel degelijk merk, maar niet begrijp en al helemaal niet kan waarderen. 

‘s Avonds in het hotel werk ik aan deze laatste column. Nu hoef ik nooit meer op zondagmorgen mijn schrijfblok te pakken en te hopen dat mijn inspiratie het doet. Het is tijd voor een volgende stap. Ik hou van de verandering. Neem nu dat schilderen waar ik mee begonnen ben. Ik dacht dat ik er geen klodder van kon, maar toch… Ondertussen 2 schilderijen verder en tot mijn verbazing vind ik het nog leuk ook. Een groter compliment kon ik niet krijgen toen mijn schilder-juf kippenvel kreeg, het raakte haar. Ik denk dat ze het mooi vond. 

Aan de Noordzeekust omhoog tot Texel aan toe leek het wel mee te vallen, maar hier in Súdwest-Fryslân is het echt stil in de stadjes.

Ik maak me zorgen om de ondernemers. Er zijn er nu veel die rake klappen krijgen. Loesje zou zeggen: aan het eind van mijn geld, hou ik altijd een stuk winter over. 

Ik vergeet nooit mijn eerste jaren, dat rond de Kerst mijn geld al op was en half maart pas de eerste stacaravan weer verkocht werd. Dat waren onzekere winters, het beheerst je dag.

Maar misschien is het juist de onzekerheid, die verandering met zich meebrengt, waar ik zo van hou. Het is de aard van ‘t beestje. De prikkels van nieuw beginnen en er wat moois van maken. Ik probeer de huidige malaise om te zetten naar nieuwe kansen voor mijn bedrijf. Behouden wat goed gaat en daarnaast pionieren in het onbekende, daar waar nog niemand is geweest. Dat zie ik veel om mij heen, daar ligt de kracht van de ondernemer. Crisissen zijn van alle tijden, ben al benieuwd naar de volgende.

Bedankt lieve lezers, bedankt voor het lezen en de vele spontane reacties. En voor onze ondernemers; pas je aan en vecht niet tegen het onbekende. Het lijkt alsof je alleen staat, maar jullie zijn de motor van onze samenleving. Geef alles wat je hebt, alles! 

Zorg dat je deze winter door komt!

Het was niet Loesje, maar Aristoteles zelf die zei dat gelukkig zijn niet alleen voortkomt uit het accepteren wie je bent, maar ook dat je erin slaagt te worden wie je kunt zijn.

Jan Deurloo

ps Jan, ontzettend bedankt voor de mooie columns in de afgelopen jaren. 

Aad van der Wouden