Afbeelding

Babette van Langeraad

Column

Per ongeluk

Als ik denk aan de Tweede Kamer schieten woorden zoals: serieus, kennis, overleg, samenwerking en discussie mij te binnen. Woorden, waar ik nooit over zou denken, als ik filosofeer over de Tweede Kamer der Staten-Generaal in Den Haag, is ‘per ongeluk’. Toch zijn de wonderen de wereld nog niet uit, want een paar dagen geleden, om precies te zijn afgelopen dinsdag (27 oktober), heeft de Tweede Kamer, per abuis met een kleine meerderheid gestemd op een verhoging van de zorgsalarissen. Ik dacht gelijk: ‘goh wat goed!’, want de mensen in de zorg hebben dit jaar te maken met een ongekende werkdruk en ontelbare traumatiserende gebeurtenissen op de IC dag in dag uit. Dan heb ik het nog niet eens over de ongelooflijk grote angst, die deze mensen al sinds maart met zich meedragen: Zal ik ook ziek worden? Word ik ernstig ziek? Of misschien wel de belangrijkste vraag (in mijn opinie): verspreid ik de ziekte ongemerkt bij andere mensen of dierbaren?

Vooral dit jaar is het gebleken hoe belangrijk mensen in de zorg zijn voor een goed geoliede samenleving. Voorheen hebben wij, als gelukkige generatie in Nederland, nog nooit een ramp van deze schaal meegemaakt. Vandaar dat ik, toen de pandemie werd uitgeroepen in maart, meteen begon met research over de laatste dodelijke pandemie: de Spaanse griep in 1918, deze griep maakte maar liefst miljoenen slachtoffers verspreid over de hele wereld (in Nederland stierven 40.000 mensen). Dit virus zorgde ook voor verschillende maatregelen tegen deze ziekte op verschillende plekken, maar toen hadden we nog niet de technologieën die we nu hebben: telefoons, internet en meer medische kennis, medicijnen en andere medische apparaten. Wat ze toen al wel deden was het sluiten van scholen en het stoppen van samenscholingen en andere evenementen. Helaas waren het alleen plaatselijke acties, waardoor het virus ongemerkt over de bevolking werd verspreid.

Klinkt het al bekend in de oren? Alhoewel PVV-leider Geert Wilders vaak door negatieve opmerkingen het nieuws haalt, probeert hij er nu een motie door te krijgen die, naar mijn mening, naar de goede doelgroep gaat. De motie is voor een forse structurele verhoging voor salarissen in de zorg. Deze keer was er een krappe meerderheid voor de motie nadat Stieneke van der Graaf (lid van coalitiepartij ChristenUnie) bij vergissing voor stemde. De uitkomst was 69 voor en 67 tegen, maar het kabinet is tegen deze loonsverhoging en kan in beginsel een motie uitvoeren, een verandering doorvoeren of de gehele motie naast zich neerleggen. De kamer reageerde gelijk dat zij in het ergste geval het vertrouwen in het huidige kabinet opzeggen. Wat is de redenering van het kabinet? de zorgsalarissen zijn volgens hen de afgelopen jaren al flink gestegen. Persoonlijk vind ik dat men dat zich nog maar eens flink moet afvragen. In 2019 was er een recordaantal verloren arbeidsdagen door stakingen, 9 op de 10 stakers waren werknemer uit de zorg of onderwijs (dat zijn 90 negentig procent van de werknemers die staakten in 2019). Reden voor staken: voor meer salaris en minder werkdruk.

Babette van Langeraad

Meer nieuws