Geestdrift

De tijd die overblijft

‘The time that remains’. Zo heet de film (2009) van de Palestijn Elia Suleiman (1960). Ik kreeg de DVD met een inleiding aangereikt door de deskundige Marianne Dagevos van het ‘Podium voor Palestina’. Bedoeld als voorzet voor onze jaarlijkse film-gespreksavond in de kerk van Renesse (28 september), voorafgaand aan de landelijke Israëlzondag op 4 oktober. In Renesse proberen we steeds de Palestijnse kant van de muur in Israël te laten zien. Ook omdat deze benadering vaak ontbreekt op ons eiland. Tegelijk voelen we ons onopgeefbaar verbonden met het Joodse volk. Er gaat bij ons geen kerkdienst voorbij zonder een Schriftlezing of Psalm uit het Eerste Testament. De filmmaker Elia is een Israëlische Arabier uit Nazareth. In deze film blikt hij terug op de recente geschiedenis van Nazareth, sinds 16 juli 1948. Ook met de memoires van zijn ouders en buren. In zijn rol van regisseur, personage, observator, chroniqueur. In 1948 capituleert de Palestijnse burgemeester van Nazareth en draagt hij de macht over aan de Israëlische bezetter. Het wordt hem gedicteerd, hij zwijgt en na deze afgedwongen ceremonie mag hij op de foto met de Israëlische autoriteiten. Het is illustratief voor de Palestijnse schaduwgeschiedenis en schrijnende absurditeit naast de Israëlische heilsstaat sinds 1948. Daar zit de oorzaak van de Palestijnse pijn tot op vandaag. De sfeer in de film is apathisch en vol machteloosheid. De uitvoering is bijna monastiek in zijn eenvoud. Naast de tragedie van het dagelijks leven verbeeldt de film ook een prikkelende komedie, niet zonder ironie. ‘Kroniek van een aanwezige afwezige’ luidt de ondertitel van deze Palestijnse film met de tweederangs burgers. Hoe lang duurt dit nog? Het wordt nog zwaarder met de huidige ‘lock down’ politiek vanwege coronatijd en de dreiging van Israëlischa annexatie van kwetsbare Palestijnse dorpen. Ik ontvang zojuist een brief van de ‘Vrienden van de Tent of Nations’ in Bethlehem, waarmee wij als gemeente zijn verbonden sinds 2008. De bijna 50 jarige Daoud Nassar van deze Palestijnse vredesheuvel, dagelijks bedreigd met onteigening, mist de groep van internationale jonge vrijwilligers, vanwege de ‘lock down’. Hij voelt zich nu minder beschermd. Hoe lang wordt de Palestijnse stem nog vertolkt in onze Israëlvriendelijke regio? Mijn werktijd zit er bijna op, nog 3 maanden is de tijd die overblijft. Komt deze voorlichtingstaak terug in de profielschets van mijn opvolg(st)er? In de betreffende werktijd, die overblijft? De tijd dringt.