Kiekieris

Neusdoek

Het hangt al tot over mijn oren en ogen, mijn haar. Ik zou er zo zelf de schaar in kunnen zetten en mijn vrouw vragen de achterkant in de korten. Een bloempot zou ook kunnen, maar ik weet niet of ze bij Bolle in Zierikzee mijn maat hebben. Ik mag toch aannemen dat ik binnenkort weer naar mijn kapster mag. Zo niet dan laat ik het groeien. Zeg maar uit een soort van solidariteit met mensen die meer last hebben van de corona dan ik. Nu zijn mijn luchtwegen eigenlijk heel mijn leven al mijn achillespees geweest – ik ben elke winter van begin tot eind verkouden – en ik ging als kind nooit zonder grote zakdoek de deur uit. (Mijn kapster noemt dat waarschijnlijk op zijn Bru’s een ‘neusdoek’, waarbij ze dichter bij de aard van het gebruik komt dan ‘zakdoek’ dat doet. Ik veeg er immers mijn zak niet aan af). Ook dit jaar heb ik weer gewoon mijn vertrouwde snotneus. Beterschap aan allen. Het is eindelijk mei!

Peter Noordermeer