Afbeelding

Versnelde reünie om Lianne er nog bij te hebben

Actueel SD

Zaterdag 22 februari komen ze bij elkaar. De 6-VWO-leerlingen van de oude Rijksscholengemeenschap professor Pieter Zeeman; jaargang 1978. Ze zijn allemaal een jaar of zestig op dit moment. Lianne Holty-van der Wekken nog niet; ze is 59 en de verwachting is dat daar geen verjaardag meer bij komt. Juist daarom is de reünie in een razend tempo opgetuigd. Aanstichtster is Nelly Kesteloo-Mol uit Kerwerve. Of misschien Lianne zelf wel. De oud-columniste van WereldRegio bundelde haar columns en gaf een boekje uit. Bijna vijfhonderd mensen kochten het. En oud- klasgenote Pauline, die vandaag de dag op Bonaire woont, wilde het boekje ook wel hebben. Ze kwam in contact met Nelly. Het idee voor een versnelde reünie was snel geboren.

Lianne Holty heeft Parkinson plus; een agressieve vorm van Parkinson, die haar nu in een verhoogd tempo de kwaliteit van leven ontneemt. De elektrische rolstoel staat inmiddels in huis en ze spreekt moeizaam. Haar levensverwachting is beperkt en daar houdt ze graag de regie in handen. Zo is ze altijd geweest en zo zal ze blijven. Meestal prettig eigenwijs. Op de vraag hoe ze terugkijkt op haar schooltijd is ze stellig. ,,Niet veel aan,'' zegt ze. Ze was erg op zichzelf en dat herkent Nelly ook wel. Nelly ging wel regelmatig met Lianne naar huis voor de thee; als er weer eens veel tussenuren waren. Die zijn blijkbaar van alle tijden. Nelly kijkt met meer plezier terug op har vwo-tijd. Wel herinnert ze zich de verschillen tussen de twee vwo-klassen. De gewone jongens en meiden en de leerlingen die uit het notabele deel van de samenleving kwamen. Het vervaagde wel naarmate de tijd verstreek.

De school ook. Want van de oude locaties in de Manhuisstraat en de Nieuwe Bogerdstraat is niets meer over. En ook café de Vlinder is verdwenen; het honk voor de schoolgaande jeugd. Toch zijn de reünisten van plan wel een rondje door Zierikzee te doen. Maar niet voordat ze elkaar weer hebben ontmoet in de Werf, waar oud-leerling Chris voor het gebak zal zorgen. De twee zijn net als alle andere leerlingen gevormd op de school; niet in de laatste plaats voor de leraren. Daarvan kunnen ze met het grootste gemak de leuke en minder leuke docenten noemen. Tien van hen heeft aangekondigd er de 22e bij te willen zijn. En dat samen met dertig van de in totaal 37 leerlingen is een mooie score. Zeker in de wetenschap dat de speurtocht pas in december startte en voor Lianne snel opgezet moest worden. Social media doet in dat opzicht wonderen.

Het is ontegenzeggelijk zo, dat de reünie door Liannes ziekte gevoelsmatig om haar zal draaien. Lianne ziet dat niet zo, maar bij Nelly schieten te tranen meteen in de ogen. ,,Ja natuurlijk is dat zo.'' Nelly droomt sowieso veel over de reünie, steekt er veel tijd in en heeft haar examen de achterliggende weken al heel wat gemaakt in de nachtelijke uren. Overigens moesten zowel Lianne als Nelly allebei en herexamen doen. Nelly sneuvelde met tweetiende punt op wiskunde; Lianne had moeite met Duits. Maar ze zijn allebei goed terechtgekomen. Nelly als fysiotherapeute en Lianne als arts.  Eén van de hoogtepunten wordt het nemen van de klassenfoto met de dan aanwezige oud-leerlingen. En als de club aan tafel gaat voor het diner, haakte Lianne af. Haar slikprobleem staat die afsluiter van de reünie niet toe.

De eindexamenklas; Lianne zit in de eerste rij achter de liggende leerlingen, 2e van links (met het lange haar); Nelly zit in dezelfde rij helemaal op de hoek met het gestreepte truitje.

Meer nieuws