Twee maten

Ik begrijp het even niet, dus help me even.

Deze week twee opmerkelijke nieuwsfeiten in de krant. In Renesse worden illegaal vakantiehuisjes gebouwd. De gemeente heeft het ook ontdekt. In plaats van te handhaven (slopen?) gaat de gemeente onderzoeken op welke manier ze kunnen blijven staan. Huisjes aanpassen of alsnog aangepaste vergunning. Klinkt sympathiek. In diezelfde Westhoek is twee jaar geleden een  kleinschalige opvang voor vrouwen gestart, die - getekend door het leven - dringend hulp nodig hebben. Geen zware overhead, maar een kleinschalige woonomgeving waar zorg met liefde en toewijding wordt gegeven en met succes. Ook hier knelt het bestemmingsplan. Maar hier is de gemeente onverbiddelijk. De opvang moet dit jaar het veld ruimen tot groot verdriet van de initiatiefnemers en bewoners. Hier geen creatieve gemeente, die met een pennenstreek de bestemming kan aanpassen.

Zorgwethouder Cees van den Bos verschuilt zich achter het bestemmingsplan, dat deze woonvorm niet toestaat, dus einde oefening. Een wel heel zakelijke benadering door een wethouder die op andere zorgterreinen juist innovatie en efficiëntie nastreeft. Die normaal wel van de vaste paden af durft te gaan. Nu dus niet. De vrouwen in de opvang zijn de dupe. Door de dreigende sluiting hebben drie vrouwen al eieren voor hun geld gekozen en zijn vertrokken. Twee ervan zijn verder in de problemen gekomen. Ik mag toch hopen dat er op zijn minst één gemeenteraadslid is, dat nu opstaat en voor het zorgproject dezelfde souplesse vraagt als voor de recreatie-giganten.