A.G. Izeboud (1942-2020)

Onlangs overleed Anton Izeboud, een man die op zijn wijze veel heeft betekend voor onder meer Zierikzee. In deze Walchenaar kwamen veel talenten samen waarin hij anderen liet delen. Toen het personeel van zijn laatste werkkring gevraagd werd om hem te typeren, kwamen ze etiketten te kort: harde werker, weet veel, vergeet niks, een kanjer, geduldig, vasthoudend, taalgenie, hart voor de mensen. Anton Izeboud heeft een carrière gemaakt zoals meer van zijn leeftijdgenoten. Onderaan de ladder begonnen, eindigde hij op de voor hem hoogste sport.

Antonius Gilles Izeboud werd in Koudekerke geboren als zoon van een bakker. Na de MULO ging hij als zeventienjarige aan de slag als leerling-ambtenaar bij de gemeente St. Laurens. In 1965 volgde de gemeente Zoutelande, onderbroken door zijn militaire diensttijd. Daarna vertrok hij naar de gemeente Almkerk (Noord-Brabant) om in 1969 aan de slag te gaan als tweede man op de afdeling algemene zaken van de gemeente Goes. Een jaar later werd hij chef van die afdeling.

Anton Izeboud was graag een generalist. Dat was onder meer de reden om het ambt van gemeentesecretaris te ambiëren. Op donderdagavond 24 augustus 1978 benoemde de gemeenteraad van Zierikzee hem tot gemeentesecretaris als opvolger van R. van Ommeren, die lid van Gedeputeerde Staten was geworden. Anton was blij dat hij die baan kreeg; Axel, waarheen hij ook gesolliciteerd had, was een tweede keus. Met voortvarendheid ging hij aan de slag en drukte al snel een stempel op de gemeentesecretarie. Net zoals in Goes zette Anton Izeboud zich in voor een goed en deugdelijk bestuur en beleid.

Nauwkeurigheid en duidelijkheid waren twee uitgangspunten voor hem. Al snel kreeg hij op de secretarie een bijnaam: Precisiebout. Regelmatig kregen ambtenaren de door hen geschreven brieven terug met verbeteringen of met de 'aanmoediging' het opnieuw te doen. Een enkele keer, tot vermaak van de betrokkenen, legden ze de verbeterde brief opnieuw ter tekening voor om die weer terug te ontvangen met correcties zodat de brief uiteindelijk gelijk was aan hun allereerste versie.

Naam en faam verwierf Anton Izeboud met zijn speeches op bijeenkomsten van jubilerende of afscheidnemende functionarissen. Ernst en onderkoelde humor wisselden elkaar af. Bij zijn afscheid van Goes gaf hij 'zijn' wethouder L.H. de Leeuw een boekje met smoesjes om diens geregelde te laat komen te vergoeilijken. Het hele college van B&W kreeg een aantal 'dooddoeners' om ambtenaren met een kluitje in het riet te sturen. Toen hem voor de voeten werd geworpen dat hij Goes – het hart van Zeeland – verwisselde voor Zierikzee beaamde hij volmondig de positie van zijn toenmalige woonplaats, maar liet er meteen op volgen dat hij vertrok naar het hart van de Delta. Na ruim tien jaar, in 1989, werd Anton Izeboud gemeentesecretaris van Tholen. Net zoals in Zierikzee kreeg hij daar alle stemmen van de raadsleden. Eind 1999 nam hij ontslag. Hij was toen nog maar 57 jaar maar had veertig dienstjaren. Veel lof kreeg hij ook toen voor zijn tomeloze inzet. Zelf zei hij: 'Ik ben een blij en dankbaar mens'.

Hoewel daarin terughoudend naar anderen, wist Anton zich gesterkt door zijn geloof. Hij was een trouw kerkganger, samen met zijn vrouw Heleen. Hun huwelijk werd gezegend met vier zonen. In Goes was Anton enkele jaren jeugdouderling, in Tholen voorzitter van de Commissie van Beheer van de Gereformeerde Kerk. Opmerkelijk was dat hij niet de eed maar de belofte aflegde. Ook daar had hij goed over nagedacht. Uit eerbied voor God koos hij voor de belofte. Als Bijbellezer citeerde Anton in zijn speeches graag Handelingen 19 vers 35: 'En als de stadsschrijver de schare gestild had'.

Huib Uil