Ir. J.P. Verseput (1924-2019)

Enige tijd geleden overleed Hans Verseput. Het was het einde van een afwisselend leven dat hem in het buitenland bracht maar waarvan het begin en het slot in Zonnemaire lag. Brede interesses brachten hem op verschillende plaatsen. Altijd was hij bereid zich voor een goede zaak in te zetten.

Johannes Piet Verseput werd geboren in Zonnemaire als zoon van J.J. Verseput en M.J. Geluk. Op de ouderlijke boerderij 'Huize Wageningen', gelegen aan de noordzijde van Zonnemaire, groeide Hans op. Na de lagere school in Zonnemaire en de HBS in Zierikzee studeerde Hans vanaf 1941 aan de Technische Hogeschool in Delft. Vanwege de oorlog en de sluiting van de school in 1943 keerde Hans Verseput naar zijn geboorteplaats terug. Na een jaar in Duitsland kwam hij terug en onderging een nepoperatie om aan verdere tewerkstelling te ontkomen. Op het eind van de oorlog, toen de Duitse bezetter het eiland onder water ging zetten, moest ook de familie Verseput naar elders uitwijken. Zij kregen onderdak op slot Moermond. Hans dook onder, eerst bij zijn ouders in het slot, later op de boerderij van Delst bij Zonnemaire.

Na de oorlog werd de studie hervat en behaalde Hans in 1951 de titel van werktuigbouwkundig ingenieur. Als zodanig ging hij aan de slag bij Shell International. In 1952 ging hij voor die oliemaatschappij naar Curaçao. Hij was vergezeld van de juriste Maddy Stevense, dochter van dierenarts Jan Stevense uit Renesse, die hij tijdens de oorlog leerde kennen. Ze werden gezellen voor het leven. Samen kregen ze op Curaçao drie zoons. De ouderlijke boerderij werd geleid door een bedrijfsleider. Later nam de oudste zoon Jaap, genoemd naar grootvader Verseput, het roer over. Tussendoor kwam het gezin terug naar Nederland en woonde in Leiderdorp. In 1966 volgde Singapore waarna ze ruim twintig jaar in Wassenaar woonden.

In 1982 was Hans Verseput bij Shell met pensioen gegaan. Hans kon uitstekend omgaan met de computer en stichtte een softwarebedrijf. Hij bouwde programmatuur voor dierenartsen. Zijn zoon Jan oefende dat beroep uit. In 1988 vestigden Hans en Maddy Verseput zich weer in Zonnemaire. Ze begonnen, bij wijze van spreken, aan hun tweede jeugd. Hans Verseput werd aangestoken door genealogitis, de schertsnaam voor genealogie of stamboomonderzoek. Zijn eigen en aanverwante families en andere onderwerpen ploos hij uit en publiceerde erover.

Hans Verseput was op nog meer terreinen actief. Zijn eigen partij, de VVD, diende hij als voorzitter van de afdeling Schouwen-Duiveland. Verder was hij commissaris, later president, van de Aannemingsmaatschappij Van der Straaten in Hansweert.  Die brede belangstelling bleek ook uit het feit dat Hans en Maddy ieder jaar naar een groot wetenschappelijk congres in de Verenigde Staten gingen om op de hoogte te blijven van nieuwe ontwikkelingen. Actief was Hans ook binnen de Sociëteit De Vereeniging Anno 1802 te Zierikzee. Hans' verdiensten werden gehonoreerd met het erelidmaatschap. Hans zette zich in voor het overbrengen van de avondmaalsbekers van het in het water verdwenen Bommenede naar het Stadhuismuseum in Zierikzee.

In het naschrift van het boek dat Hans Verseput voor zijn kleinkinderen schreef, gaf hij zijn visie op mens en maatschappij. Nadrukkelijk riep hij hen op zelf hun keuzes te maken, zoals hij zelf ook had gedaan. Hij sloot af met: 'Je moet je daarbij wel bewust zijn van de problemen waarmee de wereld kampt. Ik wens jullie veel succes in je verdere leven in de strijd om jullie voortbestaan'. Opvallend is dat die laatste zin niet afsloot met een punt. Ik vermoed met opzet. De wens van Hans geldt niet alleen zijn kleinkinderen, hij geldt ons allemaal. Een punt is daarbij niet van toepassing.