Pessimistisch

Dit jaar maakte het Centraal Bureau voor de Statistiek bekend dat veel Nederlanders gelukkig zijn, maar pessimistisch over de toekomst van Nederland. Nu snap ik het stukje pessimisme wel, want bij mij gaat echt oprecht altijd alles fout, dus als het land in de toekomst naar de donder gaat zou mij niet eens verbazen. Toch probeer ik elke nieuwe dag door een roze bril te zien en het doemdenken weg te drukken. Als ik dat niet zou doen zou mijn leven wel een heel ongelukkig bestaan zijn.

Nu even de grapjes terzijde en de feiten op tafel. Nederland behoort tot de top vijf gelukkigste landen ter wereld en economisch doet Nederland het goed, maar toch is vier op de tien volwassen mensen pessimistisch over de situatie in ons kleine gezellige landje. Men moet zich dan toch wel afvragen of het te goed gaat met ons land? Het gaat misschien wel zo goed dat mensen een soort van onguur gevoel krijgen over iets dat ver weg in de toekomst is, en rustig naar Nederland komt kruipen. Ik zou zeggen als je de toekomst van ons land zo somber inziet, pak er een lekker drankje bij en probeer er het beste van te maken!

Maar wie zijn dan die mensen die zo pessimistisch zijn over het leven in Nederland? Tot de pessimistische bevolking horen vooral ouderen, laagopgeleiden en mannen volgens het CBS. De minst pessimistische bevolkingsgroep zijn de jongeren, waarvan een kwart de toekomst somber in ziet. En het verrassendst, in mijn ogen, is dat mensen met een migratieachtergrond minder pessimistisch over de toekomst zijn, dan mensen met een Nederlandse achtergrond. Is pessimisme iets dat diep geworteld is in onze cultuur? Zeuren is, in de Nederlandse cultuur, een soort cultureel erfgoed geworden. Er gaat soms geen dag voorbij waarop ik iemand niet hoor zeuren. Ik heb zelf geen been om op te staan, want ik hou ook van klagen. Vandaar ook dat ik zoveel plezier haal uit het schrijven van een column, waarin ik mijn mening (zeuren) mag verkondigen.

Een aantal jaar geleden was ik ook zwaar pessimistisch over het leven. Alhoewel ik toen nog jong was, en niet precies wist waarom ik me zo ongelukkig voelde in Nederland, weet ik dat nu wel. Ik had niks om Nederland mee te vergelijken. Alles wat ik kende was Nederland en het land is nou eenmaal klein, dichtbevolkt en kent vele regeltjes. Pas toen ik een jaar in Texas heb gewoond, kwam ik erachter dat wij Nederlanders het zeer goed hebben in ons geregelde landje langs de zee. Mijn tip voor de doemdenkers in ons land: pluk de dag! Je kan het niet altijd eens zijn met de koers van het land, maar onthoud wel dat wij als Nederlanders het een stuk beter hebben dan het gemiddelde land op onze wereld. Als dat geen reden is om een lach op te zetten dan weet ik het ook niet meer.

Babette van Langeraad