Knotsgek duel doet ZSC'62 in veilige haven belanden

ZSC’62 heeft zich veilig gespeeld. Ten koste van Duiveland. Niettemin deed het scoreverloop spelers, trainer en supporters van ZSC’62 in een emotionele achtbaan belanden. Het was eigenlijk best wel raar. Nog voordat de rust was aangebroken, stond ZSC’62 met 4-0 voor tegen DHV en keek Duiveland in en tegen Krabbendijke tegen een 3-0-achterstand aan. Wedstrijden al gespeeld. Niets aan de hand. Zou je zeggen. Toch was ZSC’62 zaterdag niet helemaal gerust in een goede afloop op de slotdag in de derde klasse B. Tijdens de drinkpauze – het was nu niet bepaald lekker voetbalweer – vroeg één van de spelers naar de tussenstand in Krabbendijke. In deze tijd van social media, apps en internet wordt alles razendsnel bijgehouden en gevolgd. Dus ook de tussenstand van de concurrent om de resterende plaats in de nacompetitie voor lijfsbehoud. Op dat moment stond Duiveland achter en was het in Scharendijke nog 0-0. Niet lang ervoor hadden beiden teams een goede mogelijkheid op een doelpunt gehad. ZSC’62 had in ieder geval geen ‘last’ van de tussenstand in Krabbendijke want na de drinkpauze ging de thuisploeg ‘los’ tegen een DHV dat veilig was en nergens meer om speelde. Zet dat eens af tegen Krabbendijke dat als kampioen natuurlijk het seizoen in eigen huis goed wilde afsluiten. Met Duiveland als ‘gewillig slachtoffer’ gezien de 8-0-eindstand. Enfin, nog voor rust raasde ZSC’62 naar 4-0. Dit was een meer dan veilige stand om zich te handhaven nadat ZSC’62 na de vijftiende speeldag (van 26) de rode lantaarndrager nog in handen had. Onbewust ging ZSC’62 er na rust te makkelijk over denken. Genoeg marge in Scharendijke, een behoorlijke achterstand voor Duiveland, DHV dat niet hoefde en Krabbendijke dat nog graag wilde. Dat bleek een denkfout. Waar iedereen bij Scharendijke zijn geluk in de eerste helft niet op kon, leefde een ieder in het tweede bedrijf tussen hoop en vrees. Niet vanwege ‘Krabbendijke’, maar wel wat er in Scharendijke gebeurde. ,,Het ging niet van harte”, stelde ZSC’62-aanvoerder Lennart Wesdorp. ,,Spelers denken dat ze er al zijn. Ze schakelen niet om. Natuurlijk stond het verdedigend niet altijd goed, meer je moet wel gewoon omschakelen. Ik kan er wel boos om worden, maar we hebben gewonnen, hé. En daar gaat het om.” John Tahapary, zijn coach: ,,Het werd te makkelijk opgepakt. De ruimtes tussen de linies waren veel te groot. Het lag niet aan de wissels”. Hiermee weerlegde de Goese coach een tegenwerping dat de komst van Jean-Paul van der Weele en Don van Vliet voor Kell Rietbroek en Ronald de Vrieze de ploeg weinig goed deed. ,,Er werden gewoon fouten gemaakt op het moment dat we in balbezit waren.” De 4-1 repliceerde ZSC’62 nog met de 5-1, maar daarna sloegen de harten van het Scharendijkse voetbal meerdere malen over. Zoals Wesdorp al aangaf: het ging niet van harte. Het werd 5-2. Het werd 5-3. En 5-4. En aan de kant en in de dug-out werd alsmaar stiller. Vertwijfeling alom. Totdat Robin Provoost met alweer zijn vierde van de middag aan alle onzekerheid een einde maakte: 6-4. De 7-4, snel erna, was voor de statistieken. Drie punten zijn drie punten. Hoe je er aan komt, praat niemand meer over. Het ging vooral om winnen en dan maar hopen dat Duiveland dat niet zou doen. En zo geschiedde op een snikhete middag op 26 mei in Scharendijke. ,,Toen we van Krabbendijke wonnen, zag je een kentering”, keek Tahaparu terug op de vanaf de zestiende speeldag ingezette, fraaie, bijna onmogelijke inhaalrace. ,,Ik vind het wel verdiend dat we er in blijven. Duiveland heeft de laatste weken te weinig kwaliteit getoond met zoveel blessures.” De coach vindt handhaving in de derde klasse een betere prestatie dan de promotie van vorig seizoen. ,,De eerste seizoenshelft was ondermaats. Je ziet daarna welk niveau we kunnen halen als we met elkaar de dingen doen die we horen te doen. Dan kun je heel ver komen.” Tahapary besefte zich ook dat er in maart veel anders uitzag en dat weinigen in zo’n stunt – want dat is het – hadden geloofd. Ook Wesdorp weet dat ZSC’62 van ver heeft moeten komen. ,,Sinds Krabbendijke zijn we anders gaan voetballen en hebben we punten gepakt. We hebben er strijd ingegooid want voetballend zijn we niet altijd even sterk. Dat heeft wel geholpen.” En de ineenstorting van Duiveland niet te vergeten.