Project vergankelijkheid Zonnemaire

Alles is vergankelijk. Daar zijn we ons niet altijd van bewust. Maar die vergankelijkheid wordt aan de hand van een bijzonder project van schrijver en theaterman Marco van de Plasse wel heel zichtbaar. In Zonnemaire om precies te zijn. Van de Plasse komt uit het Brabantse Boxmeer en is al zeventien jaar op Schouwen-Duiveland: in Zonnemaire in wat hij liefkozend een keet noemt. Verliefd op het eiland, maar niet hier komen wonen. ,,Nee, we wilden het vakantiegevoel niet kwijt.” Van de Plasse heeft al veel projecten op zijn naam staan. Een van de meest recente is negentig plus, een stevig boekwerk met verhalen van negentigers die over de naoorlogse wederopbouw spraken. Het leidde zelfs tot portretten op televisie. Nu duikt Van de Plasse in ‘zijn’ Zonnemaire. ,,Ik wil laten zien dat alles vergankelijk is.” In de breedste zin van het woord. De basisschool de Zonnemaire komt er rondom de sluiting zelfs aan te pas. En ook het verdwijnen van bijnamen, geïnspireerd door het boek van Adriaan van den Berge uit Burgh-Haamstede. En dan is er nog die vermeende moord, kort na 1900. Op de Oprit in Zonnemaire zou het gebeurd zijn. Maar uit studie blijkt dat het geen moord was. De vermeende dader was blijkbaar niet voor niets vervroegd vrijgekomen. ,,Een vergankelijk verhaal dus. Want een verhaal over een moord zou niet zomaar verdwijnen.” Van de Plasse heeft kunstenaar Saskia Eggink in Zierikzee bereid gevonden om voor alle vergankelijke onderwerpen een beeldend werk te maken. Ze is er al volop mee bezig. Een flinke klus want Van de Plasse heeft vijfentwintig onderwerpen van vergankelijkheid gekozen in het dorp.