Invallers beslissend in eerste zege voor gedegradeerd MZC'11

Als je er niet bent bij geweest, zou je denken dat het je in het ootje werd genomen. MZC’11-Rijsoord 2-1. De rode lantaarndrager tegen de medekoploper. Beslist via invallers.

Om met de scorende invaller, Masoud Osmanie, te beginnen. Want dat MZC’11 zaterdag ondanks de eerste zege van het seizoen 2016/2017 officieel degradeerde, ach wie maalde om iets wat er al maanden zat aan te komen. Er is immers al genoeg geschreven en geroepen over de mankementen binnen de selectie. Daarom een positieve draai aan een seizoen dat MZC’11 maar snel moet vergeten. Voor het treffen met de medekoploper – Kloetinge, de andere lijstaanvoerder, speelde zaterdag met 2-2 gelijk tegen GRC’14 – had Osmanie al een wedstrijd in de benen zitten met MZC’11 2. Sinds twee maanden doet de oud-speler van Duiveland er ritme. Het scoren is hij nog niet verleerd: in zes wedstrijden staan er al weer elf goals achter zijn naam. ,,In het tweede is het niveau wat lager. Dit”, doelde hij op zijn eerste optreden in het eerste elftal van de Zierikzeese fusieclub, ,,is het echte werk. Daar doe ik het voor.” In de rust (1-0 voor MZC’11 via een fraaie, vrije trap van Martijn van Grunsven in de vierde minuut) stond Osmanie nog gezellig aan de zijlijn te kletsen met zijn jongere broer en vader. Niet wetende dat hij een helft later een glorieuze hoofdrol voor zich zou opeisen. Met Osmanie nog steeds op de bank kwam Rijsoord op gelukkige wijze op 1-1, maar niet voordat Melchior Coolbergen na goed doorzetten op de paal schoot en Jeroen de Wild een eigenlijk niet te missen kans kreeg. Osmanie: ,,We zijn vandaag nooit echt minder geweest en maar heel af en toe weggespeeld. Wij krijgen drie à vier kansen en zij maken 1-1 Gelukkig viel die nu voor ons wel de goede kant op”, doelde hij op zijn (winnende) doelpunt in de 89e minuut. Osmanie viel in de 77e minuut in voor Rob Schalkoort die op zijn beurt voor rust was ingevallen voor de geblesseerd geraakte Ramon Janson. ,,13 december 2015. Toen gebeurde het”, refereerde Osmanie aan zijn op die dag opgelopen kruisbandblessure. ,,Het was heel zwaar. Af en toe zag ik het niet meer zitten. Ik twijfelde of ik ooit nog zou terugkomen. Nu nog steeds. Ik ben alles kwijt. Ik mis mijn snelheid en kracht. Ik moet een soort van opnieuw beginnen. Dan is dit wel erg lekker”, weer refererend aan zijn treffer. Met Osmanie in het veld leek MZC’11 de 1-1 te koesteren. Immers, bij een punt tegen een medekoploper mag je dat doen. Rijsoord wilde echter meer en liet behoorlijk wat ruimte achter zich liggen om een zege te forceren. Met de behendige Reggie van Ham, ook ingevallen, en Osmanie met zijn neusje voor de goal loerde MZC’11 stiekem op een stuntje. Toen de thuisploeg weer de ruimte kreeg en van de scheidsrechter mocht doorspelen terwijl de grensrechter voor buitenspel vlagde, wat het niet was, kwam de bal bij Van Ham. Hij passte de bal naar Osmanie bij de tweede paal. Zo koel als een kikker stuurde hij met een verrukkelijke sleepbeweging de Rijsoord-doelman het bos in om vervolgens hoog in de touwen raak te schieten: 2-1. Osmanie: ,,Dit is even lekker voor het vertrouwen”.