Hardwerkend DFS tevreden met punt

Het klinkt misschien gek, maar er had voor DFS tegen Rimboe zeker meer in gezeten. Niettemin was trainer Marcel de Nijs reëel genoeg om te concluderen dat een punt terecht was. En hij trok nog een conclusie.

Dat beide elftallen zonder al te veel mokken of morren het hoofdveld van sportpark Van Zuijen zaterdag na zeker geen bloedeloze 0-0 verlieten, had alles te maken met de ‘kansenverhouding’. De allergrootste kans was voor Rimboe dat vijf minuten voor rust oog in oog met DFS-doelman Kevin Verboom kwam te staan. Een speler van de Brabantse club schoot de vrije mogelijkheid op de goalie in plaats van een hoek te kiezen. Pas een kleine twintig minuten voor het einde onderscheidde Verboom zich weer bij een inzet van Rimboe, al was deze mogelijkheid kleiner en lastiger dan de eerste. Voor en na de grootste kans van Rimboe en voor en na de tweede redding van Verboom kreeg DFS ongeveer twee handen vol aan kansjes en kleine mogelijkheden. Kansjes en klein omdat het steeds aan de afwerking ontbrak. De Nijs verwoordde het niet kunnen scoren als volgt: ,,Alleen de finishing touch was er niet. Dat is dan jammer”. Waarom lukte het niet? De Nijs weer: ,,We misten een klein beetje slimheid, het balletje harder of zachter, afgeven of niet”. Zo zag de oefenmeester derhalve Mark de Feiter, Mick Luijcx, Delano Westerink, Frido Tims, Ian van der Wekken en Dennis Schuitenmaker spelers die het laatste zetje niet konden geven. En dat terwijl DFS ruim 35 minuten met tien man speelde. Lennart Padmos moest namelijk in de 54e minuut het veld ruimen. De lezing van de scheidsrechter was dat de verdediger een doorgebroken Rimboe-speler vasthield, DFS vond dat Padmos ‘slechts’ met zijn lichaam de doorgang van de betreffende speler versperde. Niettemin trok de scheidsrechter heel snel rood en moest DFS met tien man verder. Door het wegvallen van Padmos schoof Willem Plaizier, met afstand uitblinker bij DFS, een linie terug. Ook in de defensie stond de middenvelder zijn mannetje en zag hij dat Rimboe met elf man gewoonweg niet meer gevaarlijk was. DFS knokte voor wat het waard was en kreeg zelfs de zege, al zou dat – nogmaals – niet de juiste verhoudingen hebben weerspiegeld, op de korrel. ,,Ook bij hen was de finishing touch er niet”, zei De Nijs, ,,maar ik vind dat we tevreden moeten zijn. Het mooiste is dat we met z’n allen hebben gewerkt en geknokt. Er stond een elftal.” De oefenmeester ging, om terug te komen op zijn tweede conclusie, zelfs een stapje verder. ,,Ik denk dat dit de ommekeer is. Begin september waren we nog niet compleet, nu wel. Nu gaan we gewoon punten pakken. Daar ben ik van overtuigd.”