Schouwen-Duiveland lijkt toe aan tatoeage

Na zes jaar als tatoeëerder in Rotterdam te hebben gewerkt, is Johan van Mourik voor zichzelf begonnen aan het Havenpark in Zierikzee.In zijn spiksplinternieuwe zaak is het nu al een komen en gaan van liefhebbers. De telefoon gaat continue: Schouwen-Duiveland is er aan toe, zo lijkt het. Op vijftienjarige leeftijd liet hij zijn eerste tattoo zetten, een spin die overigens al weer verdwenen is. En nu op 28-jarige leeftijd is Johan van Mourik een wandelende reclame voor zijn eigen studio. Geen plek op zijn lijf lijkt gevrijwaard van deze kunstuiting, die vandaag de dag een enorme populariteit geniet. Vorige week was het even spannend voor hem. Omdat een tatoeëerder met bloed in aanraking komt moet de GGD toestemming geven. ,,Ze komen met 58 pagina’s waaraan voldaan moet worden. En dan moet je aan het werk en kijkt men mee hoe je het doet.” Het voelde wel als een rijexamen zo beaamt hij nu. Maar alles is in orde en hij heeft het meteen druk.

Als hij nog voor openingstijd enthousiast vertelt over zijn werk komt een jonge vrouw met kinderwagen de studio binnen. ,,Ik kom straks wel terug,” verontschuldigt ze zich. En terwijl ze zich omdraait om de studio te verlaten verraadt een grote tatoeage op haar rug haar bezoek. Ze is duidelijk een liefhebber. ,,Mensen hebben vaak een eigen reden om het te doen. Ik heb wel eens een 92-jarige vrouw getatoeëerd. Ze had weinig te vertellen thuis. Maar toen haar man overleed besloot ze alsnog een tatoeage te zetten. Een vlinder als herinnering aan haar zoon, die overleden was,” vertelt Johan. En zo zijn er zoveel mensen die een reden hebben. Soms een trieste aanleiding, soms een vrolijke.

Zolang de tatoeages niet aanstootgevend zijn (,,een Hakenkruis zal ik nooit zetten”) kan alles bij Johan van Mourik. ,,Ik heb ook wel tatoeages, die ik niet mooi meer vind. Maar ze herinneren toch altijd aan een bepaalde periode in je leven.” Zij tatoeages vertellen zijn verhaal, ‘blood, sweat en tears’ op zijn hoofd en religieuze beeltenissen. Het zijn de keuzes die hijzelf gemaakt heeft.

De wet staat toe dat er vanaf twaalf jaar al een tatoeage gezet kan worden. ,,Dat doe ik niet. Twaalf jaar vind ik te jong. Ik begin bij zestien jaar en tot je achttiende heb je formeel toestemming nodig.” Dat zijn de wettelijke eisen. Maar Johan van Mourik probeert zich te onderscheiden door zijn klanten te adviseren. Hij zit niet te wachten op mensen die een dag later al spijt hebben,. Afgelopen week moest hij al twee mensen helpen, die ooit de naam van een vroegere liefde hadden laten vereeuwigen. ,,Als mensen een naam erop willen hebben, maak ik er ook wel een grapje over van je komt morgen toch niet terug he?” Maar het gesprek is daarmee begonnen en Van Mourik bereidt mensen voor op het definitieve karakter van de behandeling. Tatoeages hebben vandaag de dag een hele andere uitstraling dan decennia geleden. Voetballers hebben ook wel een toon gezet met vol getatoeëerde armen. Veel mensen volgen die trend. Maar wie zo ‘uitgedost’ is als Johan van Mourik krijgt toch nog wel de nodige blikken. ,,Ja als ik in Rotterdam naast een oud vrouwtje ga zitten, trekt ze haar tas wel een beetje meer naar zich toe. En op straat zie je mensen kijken of wordt er nog wel wat gezegd. Iemand zei me een keer dat ik de zoon van de duivel was.” Hij kan er wel om lachen. Tatoeages zijn onlosmakelijk aan Johan van Mourik verbonden. De Tattoostudio Zierikzee is open van maandag tot en met woensdag van 11.00-20.00 uur. Op donderdag en vrijdag van 11.00-21.00 uur en op zaterdag van 10.00-18.00 uur. ,,Op zondag zie ik wel. Als ik open ben, ben ik open.” Meer informatie