Vandaag het laatste deel in de serie jij en het Tij van Sharon van Oost uit Renesse. De gemeente denkt na over haar toekomst en vraagt zich ook af hoe jongeren aan het eiland gebonden kunnen worden. Waarom gaan ze weg of waarom blijven ze? Sharon zocht de afgelopen weken klasgenoten op van haar basisschool ‘t Staepelof en vandaag met Roel Krijger (22), alweer de laatste ex-klasgenoot in de reeks. Deze laatste keer geen eilandverlater, maar een echte blijver. In zijn vertrouwde Renesse. Roel heeft het naar zijn zin op Schouwen-Duiveland, maar is er zeker niet vastgeroest.[banner]De laatste keer dat ik Roel tegenkwam, was vorig jaar in bar de Stulp in Renesse. Zijn vaste stek. We haalden wat oude herinneringen op uit onze basisschooltijd. Iedereen kwam even voorbij. Een gezellig praatje over ‘die goede oude tijd.’ Daarna kwam ik hem niet meer tegen. Dat bleek geen toeval. Roel vertelt mij over zijn loopbaan. ,,Zoals de meeste jongeren op Schouwen-Duiveland heb ik het VMBO gevolgd op de Pontes Pieter Zeeman in Zierikzee. Ik kan mij nog herinneren dat we met een hele groep vanuit Renesse naar Zierikzee fietsten. Een dolle boel.” Na het VMBO is Roel doorgegaan naar de havo, op de Pontes in Goes. ,,Ditmaal met de bus in plaats van de fiets.” Humor heeft Roel zeker, dat herinner ik mij ook van de basisschool. ??Roel woont al zijn hele leven in Renesse. Bij de meelfabriek van Krijger Molenaars aan de Hoogenboomlaan. Toch was hij niet meteen gepassioneerd van het beroep waar zijn familie groot mee werd. ,,Toen ik de havo had afgerond, wist ik niet wat ik wilde, waar mijn interesses lagen. Ik studeerde een half jaar Bedrijfseconomie, maar werd daar niet gelukkig van. Ik ben toen in het familiebedrijf gaan werken. Dat beviel mij tot eigen verbazing erg goed.” Er klinkt een zucht van verlichting. ,,Ik had eindelijk ontdekt wat ik wilde met mijn leven.” ??,,Mijn vader en oom staan samen aan het hoofd van Krijger Molenaars. Mijn roots liggen hier, bij de meelfabriek. Die wil ik graag voortzetten door zelf het molenaarsvak in te rollen.” Maar dat gaat niet vanzelf. Daar komen flink wat kilometers aan te pas. ,,Na dat half jaar gewerkt te hebben in de meelfabriek in Renesse, ben ik naar Duitsland verhuisd. Daar heb ik stage gelopen in een grote meelfabriek. Een mooie bijkomstigheid was dat mijn, toen nog slechte Duits, flink is verbeterd. Dat kun in de bedrijfswereld, maar vooral op Schouwen-Duiveland goed gebruiken.” ??Flink wat molenaarservaring rijker, vertrok Roel na een jaar Duitsland, naar Zwitserland. Hier begon hij aan een opleiding tot molenaar. ,,Helaas kreeg ik na een half jaar een ski-ongeluk, waardoor ik terug moest naar Nederland.” Maar hij geeft de moed niet op. ,,De school wil mij gelukkig een kans geven de opleiding af te maken. In augustus hoop ik hersteld te zijn en ga ik nog een poging doen in het Zwitserse. Ditmaal met resultaat en zonder skiën.” ??Op dit moment woont Roel weer even thuis. ,,Als ik mijn opleiding in Zwitserland heb afgerond blijf ik hier, op Schouwen-Duiveland, in Renesse. Ik voel me hier thuis.” Roel heeft veel jongeren in zijn vrienden- en kennissenkring die op het eiland blijven. Hij kan zich dan ook niet vinden in de mening van jongeren die graag weg willen van het eiland. “Ik ken en zie juist veel jongeren die bezig zijn met het opbouwen van een leven op Schouwen-Duiveland. Zij vinden hun werk in Zeeland en zien dit als hun thuis. Naar mijn mening is op Schouwen-Duiveland genoeg te doen voor jongeren, denk aan de vele uitgaansgelegenheden en andere activiteiten die vooral in de zomer plaatsvinden. Ik verveel me hier niet snel.” Maar in de winter dan? ,,Ook in de winter verveel ik me niet, het is minder druk, maar nog steeds gezellig. Ik ben blij met wat ik hier heb.” Hiermee maakt Roel een positief einde aan de reeks van klasgenoten. Ook hij bewijst, dat jong Schouwen-Duiveland hier zeker uit de voeten kan.
